Stabilizator ekonomiczny, dowolna instytucja i praktyka w gospodarce służąca ograniczeniu wahań cyklu koniunkturalnego poprzez kompensowanie wpływu na wysokość dochodów dostępnych na wydatki (dochód rozporządzalny). Najważniejszymi automatycznymi stabilizatorami są rekompensaty dla bezrobotnych i inne programy płatności transferowych, wsparcie cen w gospodarstwach rolnych oraz oszczędności rodzinne i korporacyjne.
Ostatecznym celem badań nad problemami niestabilności gospodarczej (w tym wahań produkcji, zatrudnienia i cen) jest stworzenie podstaw dla polityki stabilizacyjnej, czyli systematycznego wykorzystywania polityki fiskalnej i monetarnej do poprawy wyników gospodarki. Głównym zadaniem jest zatem wyjaśnienie, w jaki sposób określane są poziomy cen, produkcji i zatrudnienia oraz, na bardziej stosowanym poziomie, dostarczenie prognoz zmian tych zmiennych – prognoz, na których może opierać się polityka stabilizacyjna.
