Warunkowe obligacje zamienne

Rodzaj zobowiązań banku, które automatycznie przekształcają się w kapitał, jeżeli obowiązkowy kapitał bankowy spada poniżej określonego minimum (zob. bail-in). Warunkowe obligacje zamienne są odpowiednikiem „zobowiązań z tytułu instrumentów kapitałowych” (capital instrument liabilities) emitowanych przez wiele banków w Ameryce Północnej (w tym przez Scotiabank, który wykazał 500 mln USD takich zobowiązań w bilansie za 2008 r.). W celu zakwalifikowania tego typu obligacji do hybrydowego kapitału bankowego Europejski Nadzór Bankowy (European Banking Authority) ustalił próg konwersji na poziomie 7% podstawowego kapitału kategorii pierwszej, czyli wyższym niż 5-procentowy próg określony przez Bazyleę III. Chociaż warunkowe obligacje zamienne wydają się co do zasady inteligentnym rozwiązaniem, w kontekście niedokapitalizowanych banków europejskich okazują się wadliwe. Większość inwestorów zainteresuje się takimi obligacjami, wyłącznie jeśli prawdopodobieństwo konwersji jest bardzo małe. Tylko silne banki są w stanie je emitować. Dla osłabionych banków jest już za późno. Nic dziwnego, że począwszy od 2009 roku, emisja takich obligacji została ograniczona. Zasadne wydaje się również pytanie, czy takie zadłużenie może być odpowiednim uzupełnieniem kapitału bankowego.