Wskaźnik q Tobina
Wskaźnik, który mierzy bodźce dla firmy do inwestowania i/lub zostania przejętą. Gdy q jest większe niż 1 (tj. środki trwałe są warte więcej niż koszt ich odtworzenia), firmy będą skłonne inwestować albo dlatego, że ich aktywa są dobrze zarządzane, korzystają z przewagi konkurencyjnej, albo mają możliwości wzrostu w przyszłości. Gdy q jest mniejsze niż 1, firmy będą miały tendencję do ograniczania inwestycji bądź pozyskiwania aktywów w drodze fuzji. Takie firmy mogą również same być podatne na przeję- cie, jeśli nowy zarząd będzie potrafił lepiej zagospodarować niedostatecznie wykorzystane aktywa.
Trudnością w rachunku jest oszacowanie kosztów odtworzenia. Jeśli inflacja jest umiarkowana, ta informacja zwykle nie jest podawana (chociaż koszt historyczny skorygowany o inflację może być przybliżeniem). Jest również możliwe, że aktywa są warte więcej niż ich wartość zakupu, ale brakuje możliwości ich dalszej zyskownej eksploatacji. Wskaźnik został opracowany przez amerykańskiego ekonomistę Jamesa Tobina (źródło: A General Equilibrium Approach to Monetary Theory, „Journal of Money, Credit and Banking”, 1/15–29 lutego 1969) i był przedmiotem wystarczająco wielu niezależnych badań, by potwierdzić jego prognostyczną skuteczność. Patrz również wskaźnik wartości rynkowej do księgowej i wskaźniki giełdowe.
q Tobina na giełdzie
q (q Tobina, wskaźnik q Tobina, współczynnik q Tobina) – stosunek ceny kapitału na giełdzie do ekonomicznego kosztu odtworzenia tej porcji kapitału.
Firmy inwestują, gdy q>1, ponieważ prawo do kapitału rzeczowego, którego stworzenie kosztuje 1, są w stanie sprzedać na giełdzie za cenę wyższą niż 1. Zatem odpowiednio długa hossa sprzyja inwestycjom w gospodarce.
Z badań empirycznych wynika, że teoria inwestycji q Tobina ma dobre pokrycie w rzeczywistości.
