Łyżwiarstwo szybkie to sport wyścigowy zimowy, w którym sportowcy rywalizują ze sobą na torze na lodzie, używając łyżew do poruszania się po torze. Istnieją trzy główne warianty łyżwiarstwa szybkiego – Łyżwiarstwo szybkie, Łyżwiarstwo szybkie i Maraton. Na igrzyskach olimpijskich „łyżwiarstwo szybkie” jest terminem używanym do opisania kategorii długiego toru, podczas gdy łyżwiarstwo szybkie jest skracane do „krótkiego toru”.
Łyżwiarstwo szybkie zostało opracowane w pewnym momencie w XIX wieku i chociaż jego dokładne pochodzenie jest rutynowo dyskutowane, pierwsze zawody można prześledzić w Norwegii w 1863 roku.
Speedskating od samego początku bierze udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich z czterema osobnymi zawodami mężczyzn, które odbyły się w 1924 r. Od 1960 r. Wprowadzono szereg imprez dla kobiet, a także zawody Team Pursuit w ostatnich latach.
Holandia zebrała najwięcej medali olimpijskich w łyżwiarstwie szybkim, a USA i Norwegia również odnoszą sukcesy. Eric Heiden z Ameryki i Clas Thunberg z Finlandii to najbardziej indywidualnie dekorowani łyżwiarze szybcy na igrzyskach olimpijskich, każdy z pięcioma złotymi medalami.
Przedmiot gry
Łyżwiarstwo szybkie to sport wyścigowy, więc głównym celem jest ukończenie każdego toru w jak najkrótszym czasie. Sportowcy rywalizują w dwóch wyścigach naraz, z linią zarezerwowaną dla każdego. Podczas wyścigu sportowcy docierają do określonego punktu, w którym zamieniają pasy, aby upewnić się, że pokonują tyle samo odległości co siebie nawzajem. Jeśli wyścig odbywa się w obie strony, a obaj zawodnicy spotykają się na rogu, zawodnik zajmujący linię wewnętrzną musi zaoferować pierwszeństwo rywalowi na zewnątrz. Zawodnik, który dotrze do mety jako pierwszy, zostaje ogłoszony zwycięzcą.
Gracze i wyposażenie
W wyścigu Łyżwiarstwo szybkie gracze zwykle ścigają się po obwodzie dwa na raz. Każdy uczestnik musi nosić określony sprzęt, w tym następujące.
Garnitury
Sportowcy wymagają specjalnie wykonanych kombinezonów, które zapewniają ochronę na lodzie, ale także umożliwiają im jazdę po torze z dużą prędkością. Aby zapewnić niski opór powietrza, te kombinezony są zwykle obcisłe i są dopasowane do indywidualnego kształtu ciała każdego sportowca. Zawierają również Kevlar dla dodatkowej ochrony.
Obuwie
Buty są dostosowane do potrzeb profesjonalnych łyżwiarzy szybkich, a ostrza u podstawy różnią się długością od 14 do 18 cali. Te ostrza są również zaprojektowane z zakrętem, aby pomóc w skręcie podczas wyścigu na torze.
Bezpieczeństwo
Podczas wyścigów sportowcy noszą również kaski, ochraniacze szyi, okulary i osłony kostek, a także ich kombinezony, które zapewniają dodatkową ochronę na wypadek upadku.
Specyficzne wyposażenie stosowane w długim torze i krótkim torze różni się nieznacznie, przy czym większość głównych elementów ochronnych nie jest wymagana w długim torze.
Punktacja
Aby zwiększyć swoje szanse na dotarcie do mety jako pierwsze, Łyżwiarze szybcy muszą zastosować określony zestaw technik. Obejmują one:
Saldo
Sportowcy muszą utrzymywać nisko położony środek ciężkości, zginając kolana, aby jeździć z najwyższą możliwą prędkością i skutecznie pokonywać zakręty. Im niżej, tym lepiej.
Pozycjonowanie
Łyżwiarze szybcy muszą brać pod uwagę tor, gdy biorą udział w zawodach. Z reguły zawodnik na wewnętrznej linii będzie miał przewagę, więc sportowcy muszą nadal wylądować, gdy znajdują się na linii zewnętrznej i rozpoznają, jak prawidłowo ustawić się.
Zwycięski
Zwycięzcą wyścigu w Łyżwiarstwie Szybkim jest zawodnik, który jako pierwszy dotrze do mety. W Łyżwiarstwie Szybkim często nie ma biegów ani finałów, podobnie jak w innych sportach wyścigowych.
Zasady Łyżwiarstwa Szybkiego
- W Olympic Speed Skating wyścigi odbywają się na 400-metrowym owalnym torze. W skrócie, są one rywalizowane na 111-metrowym obwodzie.
- Wyścigi rozpoczynają się od startu na stojąco, sygnalizowanego wystrzałem z pistoletu. Jeśli sportowiec porusza się zbyt wcześnie, nazywa się to „fałszywym startem” i otrzymuje ostrzeżenie. Więcej niż jeden fałszywy start naraża sportowca na poważne ryzyko dyskwalifikacji.
- Jeśli dwóch zawodników spotka się na rogu, zawodnik na linii wewnętrznej musi ustąpić pierwszeństwa rywalowi na linii zewnętrznej. Niezastosowanie się do tego przepisu lub utrudnianie przeciwnikowi w jakikolwiek sposób spowoduje dyskwalifikację.
- W zależności od charakteru wyścigu zawodnik, który upadnie, może mieć możliwość ponownego uruchomienia wyścigu.
- Łyżwiarze nie mogą poruszać się po liniach, gdy zbliżają się do linii mety.
- W niektórych rasach skater może nazwać „sztafetą”, który jest zasadniczo zmiennikiem. Zanim gracz sztafetowy będzie mógł zostać powołany, zawodnik, który rozpoczął wyścig, musi ukończyć co najmniej jedno okrążenie.
