Zysk nadzwyczajny
Nieoczekiwany zysk, który jakby „spadł z nieba” (skojarzenie to jest zwłaszcza trafne w języku angielskim, gdyż „windfall” oznacza ‘spady’, czyli owoce strącone z drzewa przez wiatr). Ponieważ zysk taki jest efektem szczęśliwego trafu – w rodzaju wygranej na loterii – wymaga pewnych określonych reakcji. Jest mało prawdopodobne, by się powtórzył. Nie został „wypracowany”, to znaczy nie odzwierciedla ani osiągniętych wyników, ani dokonanej transakcji. Przy ocenie sprawności zarządzania zyski nadzwyczajne zazwyczaj są pomijane. Ponadto, fakt że zysk taki nie jest efektem celowych działań, może być uzasadnieniem łagodniejszego (np. przy wygranych z gier losowych) lub surowszego opodatkowania (np. podatek spadkowy). Patrz podatek od zysków nadzwyczajnych. Ekonomiści od dawna spierają się, czy zyski nadzwyczajne należy wydawać, czy też oszczędzać. Zgodnie z „hipotezą stałego dochodu” (według której decyzje o wydatkach na konsumpcję podejmowane są w ramach planowania obejmującego całe życie), ludzie najczęściej przeznaczają większą część zysku nadzwyczajnego na oszczędności. W przypadku przedsiębiorstw komercyjnych, zysk nadzwyczajny powstaje typowo w sytuacji, gdy warunki rynkowe nieoczekiwanie okażą się korzystniejsze od oczekiwanych. Na przykład firm handlowa może uzyskiwać zarobki od progu rentowności aż po odpowiedni poziom zysku w przedziale normalnych, długoterminowych fluktuacji cen. Jeżeli jednak nagle wystąpią niedobory produktu, mogą one przynieść firmie nadzwyczajne zyski (przynajmniej na krótką metę, do momentu, gdy zareagują inni dostawcy). Zyski takie są formą renty ekonomicznej w tym sensie, że są bardzo potrzebne, aby do danej branży przyciągnąć kapitał. Patrz też zyski/straty nadzwyczajne i zyski wyjątkowe.
