Podatek regresywny, podatek, który nakłada mniejsze obciążenia (w stosunku do zasobów) na tych, którzy są bogatsi. Przeciwnie, jest to podatek progresywny, który nakłada większe obciążenie na bogatych. Zmiana kodeksu podatkowego, która czyni go mniej progresywnym, jest również określana jako regresywna. Jeśli regresywność jest częścią proponowanego podatku, często może stać się przedmiotem argumentacji politycznej przeciwko temu podatkowi, nawet jeśli regresywność jest produktem ubocznym, a nie intencją podatku. W związku z tym głównymi przykładami konkretnych podatków regresywnych są podatki od towarów, które społeczeństwo konsumpcyjne chce zniechęcić, takich jak tytoń, benzyna i alkohol. Są one często nazywane „podatkami od grzechu”.
Większość ekonomistów zgadza się, że regresywność lub progresywność jakiegokolwiek podatku kwotowego ma niewielkie znaczenie gospodarcze. Istotny jest stopień progresywności systemu podatkowego jako całości. Dlatego też nawet ekonomiści, którzy opowiadają się za silnie progresywnym ogólnym systemem podatkowym, mogą poprzeć podatek od benzyny jako sposób na zmniejszenie zanieczyszczenia powietrza; jeśli podatek od benzyny jest skutecznym sposobem na zmniejszenie zanieczyszczenia powietrza, jego skromny wkład w ogólną regresywność może być łatwo zrównoważony przez bardziej progresywne podatki od wynagrodzeń lub dochodów.
Jednak wszelkie działania regresywne wynikające z szeroko zakrojonych podatków konsumpcyjnych – takich jak ogólny podatek od sprzedaży lub podatek od wartości dodanej – mogą być trudne do skompensowania, jeśli rząd za pomocą tych podatków zwiększy znaczną część swoich całkowitych dochodów. Podatki konsumpcyjne są generalnie uważane za regresywne, ponieważ badania wykazały, że zamożniejsi ludzie wydają mniejszą część swoich dochodów. (Pełna analiza musi jednak uwzględniać wszelkie przyszłe podatki konsumpcyjne, które zostaną ostatecznie zapłacone, gdy oszczędności bogaczy zostaną ostatecznie skonsumowane). Aby złagodzić tę postrzeganą regresywność, podatki konsumpcyjne są często nakładane po niższych stawkach na towary postrzegane jako artykuły pierwszej potrzeby (takie jak żywność i odzież), podczas gdy wyższe stawki są nakładane na towary postrzegane jako luksusy (takie jak biżuteria i jachty).
