Rynek pozagiełdowy (Over-the-counter, OTC) jest to rynek obrotu papierami wartościowymi, na którym transakcje odbywają się bezpośrednio między uczestnikami rynku, bez pośrednictwa trzeciego podmiotu (giełdy papierów wartościowych). Na tym rynku cena akcji jest ustalana między dwiema stronami (między dwoma brokerami) dla każdej transakcji osobno.
Rynek pozagiełdowy pozwala firmom pozyskiwać kapitał bez konieczności spełniania wysokich wymagań giełd. Jest przeznaczony głównie dla mniejszych i mniej wiarygodnych firm, które nie spełniają standardów nałożonych przez giełdy na spółki notowane na rynku głównym.
Rynek Over-the-counter, OTC charakteryzuje się podwyższonym poziomem ryzyka, a w wielu krajach możliwość inwestowania na tym rynku jest ograniczona do wyspecjalizowanych podmiotów i inwestorów z odpowiednim doświadczeniem.
Rynki pozagiełdowe są rynkami regulowanymi w większości krajów i w związku z tym podlegają nadzorowi finansowemu.
Rynek pozagiełdowy w Polsce
Rynek OTC w Polsce to Centralna Tabela Ofert (CeTO). Ten rynek jest prowadzony przez spółkę MTS-CeTO S.A, której głównymi akcjonariuszami są:
- Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie
- Skarb Państwa
- Domy maklerskie
- Banki
- Związek Banków Polskich – Izba Gospodarcza
- MTS S.A.
Nad rynkiem czuwa Komisja Nadzoru Finansowego (KNF). Transakcje są rozliczane, podobnie jak w przypadku rynków giełdowych, za pośrednictwem Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych (KDPW).
Notowania na CeTO odbywają się w systemie notowań ciągłych. Główna różnica polega jednak na tym, że na CeTO wahania stóp instrumentów finansowych nie są w żaden sposób ograniczone.
Regulowany rynek pozagiełdowy
Zasady obrotu sesjami na rynkach regulowanych i pozagiełdowych są bardzo podobne. Największe różnice dotyczą sposobu zawierania transakcji pakietowych. Na regulowanym rynku pozagiełdowym firmy inwestycyjne i banki mogą zawierać hurtowe transakcje zakupu lub sprzedaży bezpośrednio z głównym zobowiązanym.
Nieregulowany rynek pozagiełdowy
Nieuregulowany rynek pozagiełdowy (rynek pozagiełdowy) jest rynkiem finansowym, na którym transakcje są dokonywane bezpośrednio między stronami, często za pośrednictwem banków inwestycyjnych i banków, i dotyczą niestandardowych instrumentów finansowych – w przeciwieństwie do giełdy, gdzie dla przejrzystości handlu charakterystyka instrumentów finansowych muszą być określone przez giełdę papierów wartościowych i identyczne dla wszystkich transakcji na tym samym instrumencie.
Rynki pozagiełdowe obejmują między innymi rynek depozytów i depozytów międzybankowych, rynek walut międzybankowych i rynek instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
Waluty pozagiełdowe i rynki instrumentów pochodnych są największymi rynkami na świecie pod względem wartości zawartych transakcji. Według Banku Rozrachunków Międzynarodowych wartość otwartych pozycji na rynku pozagiełdowych instrumentów pochodnych na koniec czerwca 2014 r. Przekroczyła 691 bilionów USD, a szacowany obrót przekracza 500-600% rocznego PKB na świecie.
Statystyka rynku instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym.
Pozagiełdowy rynek papierów wartościowych – Over-The-Counter Market – OTC Market
Prywatny obrót papierami wartościowymi oraz instrumentami finansowymi pomiędzy dwoma kontrahentami, w ramach którego transakcje zapadają poza rynkiem papierów wartościowych. Termin wywodzi się ze stosowanej w XIX wieku w Ameryce praktyki polegającej na zawieraniu transakcji zza kontuarów bankowych.
Największym rynkiem pozagiełdowym jest NASDAQ w USA. Obroty na rynku pozagiełdowym zasadniczo dotyczą papierów wartościowych, których ilość jest zbyt duża, lub tych, które mają zbyt specyficzny charakter, by można było znaleźć wystarczającą liczbę kupujących i sprzedających, którzy wzięliby udział w otwartym przetargu lub aukcji. Brak odpowiednich przepisów chroniących inwestorów sprawia, że większość graczy rynków pozagiełdowych to duże i dobrze poinformowane instytucje. Wycena oparta jest na subiektywnych przesłankach, ponieważ występuje niewystarczająca płynność, by możliwe było dokonanie wyceny rynkowej. W przypadku instrumentów pochodnych wycenę przeprowadza się czasem, wykorzystując firmowe modele wyceny.
