Co to jest interwencja walutowa?

1664

Interwencja na rynku walutowym – ma miejsce, gdy bank centralny dokonuje zakupu lub sprzedaży własnej waluty na rynku walutowym, aby wpłynąć na jej wartość. Praktyka ta jest stosunkowo nowa pod względem polityki pieniężnej, ale była już stosowana przez wiele krajów, w tym Japonię (jen japoński), Szwajcarię (frank szwajcarski) i Chiny (juan chiński) do kontrolowania wycen własnych walut.

W większości interwencje walutowe mają na celu utrzymanie niższej wartości waluty krajowej w stosunku do walut obcych. Wyższe wyceny walutowe powodują, że eksport jest mniej konkurencyjny, ponieważ cena produktów jest wówczas wyższa przy zakupie w walucie obcej. W rezultacie niższa wycena walutowa może pomóc w poprawie eksportu i stymulować wzrost gospodarczy.

W tym artykule przyjrzymy się różnym interwencjom walutowym w całej historii, sposobom ich realizacji i ich skuteczności.

Interwencje walutowe w historii

Pierwszy przypadek interwencji walutowej miał zapewne miejsce w USA podczas Wielkiego Kryzysu, kiedy rząd wysterylizował import złota z Europy, sprzedając dolary amerykańskie, aby utrzymać wówczas standard złota. Ale interwencje walutowe, jakie znamy dzisiaj, zaczęły się dopiero dużo później, gdy globalizacja wpłynęła na ekonomię.

Chiny są prawdopodobnie najpopularniejszym przykładem interwencji walutowej. Dzięki gospodarce napędzanej eksportem kraj chciał się upewnić, że chiński juan nie zyska na wartości w stosunku do dolara amerykańskiego, ponieważ USA były jego największym importerem. Kraj sprzedał juana, aby kupić aktywa denominowane w dolarach amerykańskich, takie jak Treasuries, i utrzymał wartość dolara.

Niedawno Bank Japonii (BOJ) i Szwajcarski Bank Narodowy (SNB) interweniowali na rynkach walutowych, aby chronić swoje waluty przed nadmierną aprecjacją. Ponieważ oba kraje są uważane za bezpieczne raje dla inwestorów, jen i frank zyskiwali na wartości w czasach zawirowań gospodarczych, co skłoniło banki centralne do interwencji na rynku.

Metody interwencji walutowej

Polegają na kupnie i sprzedaży walut obcych – lub obligacji denominowanych w tych walutach – w celu albo zwiększenia, albo zmniejszenia wartości ich waluty na światowym rynku walutowym.

Transakcje sterylizowane mają na celu wpłynięcie na kursy walutowe bez zmiany podstawy pieniężnej poprzez kupno lub sprzedaż obligacji denominowanych w walutach obcych przy jednoczesnym kupnie i sprzedaży obligacji w walucie krajowej w celu skompensowania tej kwoty. Transakcje niewyjałowione polegają po prostu na kupnie lub sprzedaży obligacji w walucie obcej za pomocą waluty krajowej, bez kompensowania transakcji.

Banki centralne mogą także zdecydować się na bezpośrednią interwencję na rynkach walutowych poprzez transakcje kasowe i terminowe. Transakcje te polegają na bezpośrednim zakupie waluty obcej w walucie krajowej lub na odwrót, przy czym czas dostawy wynosi od kilku dni do kilku tygodni. Celem tych transakcji jest wpłynięcie na wartości waluty w bardzo krótkim okresie czasu.

Skuteczność interwencji walutowych

Interwencje walutowe są na ogół charakteryzowane jako transakcje sterylizowane lub niesterylizowane, w zależności od tego, czy zmienia to politykę pieniężną. Skuteczność interwencji walutowych, zwłaszcza tych przeprowadzanych na rynku kasowym walutowym, pozostaje wątpliwa. Większość ekonomistów zgadza się, że długoterminowe niesterylizowane interwencje walutowe skutecznie wpływają na kursy walut poprzez wpływ na bazę monetarną. Ale sterylizowane transakcje wydają się mieć bardzo niewielki wpływ w perspektywie długoterminowej.

Wątpliwe były również transakcje rynku kasowego i terminowego. Na przykład Bank Japonii kilkakrotnie podejmował takie interwencje w latach 90. i 2000., ale inwestorzy na rynku Forex zawsze reagowali popychając jena w górę. Dlatego istnieje ciągłe ryzyko moralne w ciągłej gotowości do obrony określonego poziomu.

Podsumowanie

  • Interwencje walutowe polegają na zakupie lub sprzedaży obligacji w walucie krajowej i walucie obcej na globalnym rynku walutowym.
  • Większość interwencji walutowych ma na celu ograniczenie nadmiernej aprecjacji waluty krajowej, co może zaszkodzić sektorowi produkcyjnemu i eksportowi.
  • Interwencje walutowe mogą odbywać się przy użyciu szeregu różnych strategii, ale ich skuteczność pozostaje w większości wątpliwa.