ETF: Jak inwestować? Gdzie kupić? Opinie

Rynki finansowe oferują potencjalnym inwestorom rozległy wachlarz dostępnych instrumentów finansowych o różnorodnym poziomie płynności, ryzyka oraz możliwej do osiągnięcia stopy zwrotu.

Dynamiczny rozwój globalnego rynku finansowego na przestrzeni ostatnich 20 lat mocno zróżnicował jego ofertę. To spowodowało, że instrumenty osiągające lepsze wyniki od tradycyjnych walorów, zyskały zainteresowanie inwestorów.

Do nich z pewnością można zaliczyć instrumenty o nazwie Exchange Traded Funds (ETF). Fundusz inwestycyjny ETF – Exchange-traded fund jest nowoczesnym instrumentem, spełniającym rosnące wymagania inwestorów giełdowych.

Wiadomo, jakich wyników możemy się po nich spodziewać, są to wyniki wybranego indeksu giełdowego. Dzięki temu, iż jednostki ETF notowane są na giełdzie, koszty nabycia i dystrybucji są znacznie niższe niż w przypadku tradycyjnych funduszy.

Dzięki temu, iż są zarządzane pasywnie, istnieją kilkukrotnie niższe koszty zarządzania. Czytaj dalej, aby wybrać najkorzystniejsze dla siebie.

Jak kupić fundusze ETF w pięciu prostych krokach

Najlepsze Fundusze ETF 2024

ETF – Podstawowe informacje

Nie ma obwarowań czasowych trwania inwestycji, inwestycja może być zakończona w każdym momencie, bez żadnych dodatkowych opłat.

• wyniki – takie jak indeks giełdowy powiązany z funduszem,
• kilkukrotnie niższe koszty zarządzania,
• niskie, czytelne koszty nabycia (2 centy od jednostki z minimalna opłatą 15 USD),
• możliwość zakończenia inwestycji w każdym czasie.

Exchange Traded Funds (ETF-y) zrewolucjonizowały sposób w jaki inwestorzy giełdowi prowadzą swoje portfele inwestycyjne.

ETF-y są efektywne, tanie, transparentne, płynne oraz elastyczne.

Na świecie fundusze ETF biją rekordy popularności, w Polsce ciągle jeszcze jest to mało znany instrument.

Zalety z inwestowania w fundusze inwestycyjne ETF

78% kont inwestorów detalicznych odnotowuje straty pieniężne podczas handlu CFD z tym dostawcą.
Twój kapitał jest zagrożony. Obowiązują inne opłaty. Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź etoro.com/trading/fees.

ETF — Gdzie kupić? Ranking najlepszych brokerów

Zanim zaczniesz inwestycje w ETF-y, sprawdź najlepsze platformy, które ci w tym pomogą.

Wybór tej jednej jedynej to najważniejsza decyzja na początku twojej przygody z giełdą, ponieważ to właśnie od brokera zależą takie kwestie, jak koszt transakcji, ilość dostępnych aktywów czy ogólna wygoda handlu.

W poniższym rankingu znajdziesz pośredników, którzy najlepiej nadają się do handlu ETF-ami.

Ryzyko przy handlu ETFami

• Niska płynność – ETF notowane na GPW charakteryzują się niskim obrotem, dlatego w przypadku dużych spadków na rynku możemy mieć problem ze sprzedażą jednostek po korzystnej cenie.
• Ryzyko walutowe – inwestując w ETF, które odzwierciedlają zachowanie indeksów zagranicznych, jesteśmy narażeni na ryzyko walutowe. W najgorszym przypadku, nawet pomimo dużych wzrostów indeksów zagranicznych, możemy osiągnąć stratę w wyniku umocnienia polskiej waluty.
• Inwestując za pośrednictwem polskiego biura maklerskiego w zagraniczne fundusze ETF, musimy wziąć pod uwagę stosunkowo wysoką prowizję minimalną, podobnie jak inwestycje w akcje spółek zagranicznych.

Jak działają fundusze ETF ?

Emitentami funduszy ETF, są z reguły te same firmy, które emitują tradycyjne fundusze inwestycyjne, takie jak: Black Rock, Barclays, UBS, Citigroup, HSBC.

Emitent funduszu ETF, skupuje akcje do portfela w taki sposób, aby fundusz jak najdokładniej naśladował wyniki indeksu na którym się on opiera.

Dzięki temu uzyskujemy fundusz, który oferuje wyniki takie jaki oferuje indeks, przy kosztach zarządzania rzędu 0,2 % oraz transparentnych i niskich kosztach nabycia jednotek funduszu bezpośrednio na giełdzie.

Fundusze ETF Exchange Traded Fund, są funduszem inwestycyjnym, którego jednostki uczestnictwa notowane są na giełdzie.

Kupuje się oraz sprzedaje jednostki uczestnictwa funduszu bezpośrednio na giełdzie za pośrednictwem platformy inwestycyjnej.

ETF efektywne

Fundusze ETF mają za zadanie odzwierciedlać wyniki danego rynku.

Czyli np. Fundusz giełdy Tajlandii ma za zadanie podążać za indeksem Tajlandii, fundusz złota, ma za zadanie odzwierciedlać wyniki indeksu złota.

ETF niskie koszty

Utrzymywanie niskich kosztów w inwestowaniu jest bardzo ważnym elementem.

ETF-y mają za cel dostarczać wyniki, jakie generuje rynek i pobiera prowizję tylko za to, ani więcej, ani mniej. Jest to kwota od 0,05 do 1,6 %, przy czym najczęściej jest to 0,15 do 0,4 % rocznie.

Nie ma żadnych ukrytych kosztów, ETF-y są w pełni transparentne.

Koszty kupna oraz sprzedaży ETF, także powinny być wzięte pod uwagę. Broker pobiera prowizję transakcyjną, taką samą jak przy kupowaniu / sprzedawaniu akcji.

I tak samo koszty są w pełni transparentne i podane przed zawarciem transakcji.

Na giełdach europejskich jest to 0,2 % z minimalną opłatą 12 EUR, na giełdach amerykańskich jest to 2 centy od funduszu, z minimalną opłatą 15 USD.

ETF transparentne

Z góry podane wszystkie koszty związane z funkcjonowaniem danego funduszu ETF.

Notowania funduszy dostępne 24/7 online: bieżący stan rachunku inwestycyjnego, na platformie inwestycyjnej w postaci wykresu, na stronie emitenta, na serwisach inwestycyjnych.

ETF płynne

Fundusze ETF notowane są na giełdzie.

Dzięki temu można je kupić oraz sprzedać w każdym momencie.

ETF elastyczne

Domy Maklerskie oferują wiele funduszy ETF: fundusze oferujące ekspozycję w rejony świata: Azja, Ameryka Łacińska, Meksyk, Szwajcaria.

Fundusze surowcowe: złoto, platyna, miedź, ropa.

Fundusze odwrócone oferujące możliwości zarobkowe w sytuacji, gdy instrument bazowy notuje spadki.

Fundusze lewarowane, są to fundusze, z wykorzystaniem dźwigni finansowej.

ETF rozłożenie ryzyka

Dywersyfikacja opiera się na starym, dobrym przekonaniu, aby nie wkładać wszystkich jajek do jednego koszyka. Poprzez inwestowanie w wiele walorów jednocześnie, oczekiwane cele inwestycyjne, mogą zostać osiągnięte przy znacznie zmniejszonym ryzyku.

Weźmy pod uwagę dwa portfele 1 i 2. Portfel 1 skoncentrowany oraz portfel  2 zdywersyfikowany, przyjmijmy, iż oba portfele mają takie same cele inwestycyjne.

Portfel 2 ma takie same cele inwestycyjne, jak portfel 1, niemniej dzięki zdywersyfikowaniu czyni to przy znacznie niższym ryzyku, powodując tym samym, iż jest atrakcyjniejszą formą inwestowania.

Fundusz ETF złożony jest z szeregu poszczególnych akcji, dzięki czemu jest to zdywersyfikowany instrument, ryzyko nie jest skoncentrowane na pojedyńczej spółce, lecz rozłożone na wiele spółek akcyjnych.

ETF regulowane

Zarówno emitenci funduszy ETF, jak i brokerzy pośredniczący w obrocie funduszami podlegają pod kontrolę Komisji Nadzoru Finansowego.

ETF rosnąca popularność

Wzrost popularności ETF jest fenomenalny.

Od czasu powstania pierwszego ETF w 1993 roku do 2012, sektor ten wzrósł do ponad 1,2 biliona dolarów, taką kwotę posiadają obecnie fundusze ETF w zarządzaniu.

ETF-y są dobrze znanym i często wykorzystywanym instrumentem finansowym.

Fundusze ETF są w nie inwestowane zarówno przez inwestorów indywidualnych, jak i instytucjonalnych (fundusze emerytalne, firmy ubezpieczeniowe, przedsiębiorstwa, firmy zarządzające aktywami i bankowość prywatną), zarówno krajowe, jak i zagraniczne.

ETF-y umożliwiają proste i łatwe inwestowanie na giełdzie (oczywiście pośrednio), tj. W tym przypadku tzw. Kupowanie indeksu WIG20.

ETF (Exchange Traded Fund) to otwarty fundusz inwestycyjny notowany na giełdzie, którego zadaniem jest odzwierciedlenie zachowania danego indeksu giełdowego.

Jego funkcjonowanie jest regulowane, podobnie jak inne fundusze inwestycyjne, dyrektywami UE i przepisami krajowymi.

Charakteryzuje się możliwością stałego (codziennego) tworzenia i wykupu jednostek, zwanych tytułami uczestnictwa.

Akcje ETF są notowane na giełdzie w taki sam sposób jak akcje.

Niektórzy tłumaczą nazwę ETF – oczywiście wyłącznie w celach marketingowych – na Łatwy w użyciu, Przezroczysty, Elastyczny, który jest prosty w użyciu, przejrzysty, elastyczny, który bardzo dobrze odzwierciedla charakter instrumentu.

Dzięki notowaniu ETF na giełdzie w systemie notowań ciągłych inwestor ma możliwość inwestowania w perspektywie krótko-, średnio- lub długoterminowej, co jest niezwykle ważne dla osób ceniących codzienne otwieranie i zamykanie pozycji (tzw. trading), agresywną strategię inwestycyjną lub spekulacje w oparciu o codzienne zmiany indeksu.

Rodzaje ETF-ów i ich klasyfikacja

Indeksowe	Oparte na indeksach amerykańskich, Oparte o giełdy europejskie, Oparte o giełdy azjatyckie i australijskie, Oparte o tzw. „rynki wschodzące”
Sektorowe	Lotnictwo i obrona narodowa, Biotechnologia, Konstrukcje, Dobra i usługi konsumpcyjne, Energia, Usługi finansowe, Opieka zdrowotna, Internet, Metale oraz przemysł wydobywczy, Przemysł farmaceutyczny, Sprzedaż detaliczna, Półprzewodniki, Oprogramowanie, Telekomunikacja i nowe technologie, Transport, Instytucje użyteczności publicznej
Towarowe	Ropa, Złoto, Srebro
Oparte na papierach dłużnych	Związane z czasem do wygaśnięcia instrumentu, Pozostałe
Oparte na kapitalizacji rynkowej	O dużej kapitalizacji (LargeCap), O średniej kapitalizacji (MidCap), O małej kapitalizacji (SmallCap), O kapitalizacji mikro (MicroCap)
Oparte na strategiach inwestycyjnych	Aktywnie zarządzane, Oparte o stopę dywidendy, Skupiające spółki o potencjale wzrostu, Skupiające spółki o potencjale wartości, Lewarowane, Odwrotne

1. ETF-y indeksowe

ETF-y indeksowe pozwalają inwestorom na otwieranie długich oraz krótkich pozycji na grupie aktywów wchodzących w skład danego indeksu regionalnego.

Obok inwestycji w najbardziej popularne amerykańskie indeksy, mamy cały szereg ETF-ów przygotowanych z myślą o zawieraniu transakcji na rynkach międzynarodowych.

Wśród ETF-ów indeksowych możemy wyróżnić następujące podgrupy:

2. ETF-y sektorowe

Indeksy sektorowe to najszersza grupa ETF-ów.

W jej skład wchodzą najczęściej portfele składające się ze spółek z jednej branży, bądź też z kilku spokrewnionych ze sobą branż.

Jako, że ETF-y najdynamiczniej rozwijają się w Stanach Zjednoczonych, toteż znakomita ich większość oparta jest o spółki z tamtejszego rynku.

Poniżej przedstawiam podział najczęściej stosowany w literaturze, aczkolwiek należy zwrócić uwagę, że powstają coraz to nowsze instrumenty często o coraz węższej specjalizacji, których nie da się jednoznacznie zakwalifikować do którejś z grup.

Wśród sektorów, w które można inwestować za pomocą ETF-ów, wyróżnić należy następujące:

3. ETF-y towarowe

Kolejna grupa ETF-ów to te, które są oparte bądź to bezpośrednio na notowaniach danego surowca (w zamian za depozyt w danym surowcu są emitowane akcje), bądź są związane z rynkiem danego surowca.

Najpopularniejszymi ETF-ami towarowymi są te oparte o notowania metali szlachetnych, np. złota czy srebra.

Jednym z nich jest iShares Gold Trust (symbol GLD). Fundusz był wcześniej znany jako StreetTRACKS Gold Trust. Fundusz posiada złoto, a od czasu do czasu, wydaje SPDR Gold Shares w blokach po 100 tys. akcji  (koszyki) w zamian za depozyty w złocie i dystrybuuje złoto w związku z umorzeniem tychże koszyków.

Celem funduszu jest emisja papierów uwzględniających ceny złota. Podobnie działa fundusz związany z rynkiem srebra (symbol SLV – iShares Silver Trust). W zamian za gromadzone srebro emituje akcje.

Aktywa funduszu to głównie deponowane w nim srebro.

Celem jest odzwierciedlenie cen srebra kształtujących się na rynku. Fundusz działa na zasadzie emisji koszyków akcji (50 000 akcji każdy) w zamian za depozyty składane w srebrze oraz wydawanie kruszcu w zamian za przekazane do wykupu akcje.

Jako przykład papieru związanego z rynkiem danego surowca może posłużyć PowerShares Dynamic Oil & Gas Services Portfolio (PXJ). 

W skład funduszu wchodzi 30 spółek, które uczestniczą w produkcji, przetwarzaniu oraz dystrybucji gazu oraz produktów ropopochodnych. Indeks może obejmować spółki, które są zaangażowane w odwierty, produkcję maszyn i urządzeń dla przemysłu gazowego, świadczenie usług dla przemysłu naftowego i gazowego (także sporządzenie analiz), produkcji platform, rurociągów technicznych oraz budowlanych, zarządzanie w sytuacjach kryzysowych, pozyskiwanie oraz przetwarzanie danych geofizycznych.

4. Oparte na papierach dłużnych

ETF-y, które inwestują w papiery dłużne najczęściej nie skupiają się na jednym typie aktywów. Zazwyczaj inwestują w całą grupę takich papierów. Wśród tego typu inwestycji możemy wyróżnić dwie główne podgrupy.

Pierwsza skupia ETF-y, które szczególny nacisk kładą na czas pozostały do wygaśnięcia takich instrumentów. Druga z kolei skupia się nie na konkretnym oknie czasowym, a na klasie aktywów jaką reprezentuje.

Jako przykład pierwszej grupy możemy podać ETF-y wypuszczone na rynek przez bank Barclays.

Fundusze tego typu skupiają wszystkie wyemitowane przez United States Treasury instrumenty dłużne, których data zapadalności kształtuje się od 1-3 lat (SHY – iShares Barclays 1-3 Year Treasury Bond Fund) lub od 7 do 10 lat (IEF – iShares Barclays 7-10 Year Treasury Bond Fund) lub powyżej 20 lat (TLT – iShares Barclays 20+ Year Treasury Bond Fund), niezamienne, denominowane w amerykańskich dolarach, które mają rating Baa3 lub lepszy publikowany przez Moody’s Investors Service lub co najmniej BBB- nadany przez S&P, o stałej stopie procentowej, o wartości nominalnej co najmniej 250 milionów dolarów.

Oprócz tego w skład funduszu wchodzą często papiery z emisji specjalnych czy też obligacje emitowane przez stanowe bądź lokalne władze.

Jako przykład drugiej grupy może nam posłużyć iShares iBoxx $ Investment Grade Corporate Bond Fund (LQD). Fundusz skupia ustaloną liczbę (do 100) najbardziej płynnych obligacji korporacyjnych.

5. ETF-y oparte na kapitalizacji rynkowej

Jedna z najszerzej reprezentowanych grup ETF-ów. Ich istota polega na reprezentowaniu portfela spółek z danego indeksu (S&P, DJ, NASDAQ, Russell) wyselekcjonowanych na podstawie ich rynkowej kapitalizacji. W ten sposób wyróżnić możemy 4 grupy takich aktywów:

6. ETF-y oparte na strategiach inwestycyjnych

W ostatnim czasie najprężniej rozwija się grupa ETF-ów oparta na strategiach inwestycyjnych.

Do tej klasy aktywów należą nie tylko te aktywnie zarządzane, ale także te, w których przy doborze spółek do portfela zastosowano ściśle określone kryteria selekcji. Do tej grupy zaliczamy następujące ETF-y:

Tworzenie, emisja oraz umorzenie Exchanged – Traded Funds

Jednostką tworzącą ETF jest spółka inwestycyjna – sponsor funduszu (fund sponsor). Zadaniem spółki jest określenie celu inwestycyjnego funduszu – wskazanie odzwierciedlanego indeksu.

Po określeniu celu, sponsor poszukuje inwestorów instytucjonalnych, zainteresowanych tytułami danego ETF. Inwestorami tymi są z reguły instytucje finansowe, m.in. banki, domy maklerskie, firmy doradztwa finansowego.

Rynek finansowy wyodrębnił kilka etapów powstawania exchange-tradedfunds. Proces ten składa się z 4 części:

Największymi sponsorami w Stanach Zjednoczonych Ameryki są:

Black Rock (firma wykorzystuje znak towarowy iShares), State Street Global Advisors (symbol SPDR), Vanguard Group (VIPER), Invesco (Power Shares), ProFunds (ProShares), Van Eck (Market Vector), Wisdom Tree (Wisdom Tree ETF), Merrill Lynch (HOLDERS), Direxion (Direxionshares), Claymore Securities (Claymore ETF).

Na Starym Kontynencie prym wiedzie BARCLAYS Global Investors (iShares), Lyxor Asset Management (Lyxor ETF).

Geneza powstania funduszy ETF

Wiele produktów inwestycyjnych obiecuje pokonanie wyników jakie osiągają indeksy giełdowe, w zaniam za to pobierają niemałe prowizje.

W praktyce większość z tych produktów nie pokonuje regularnie indeksów, a zyski inwestora pomniejszone są przez wygórowane koszty.

Dlatego też powstał pomysł, funduszy inwestycyjnych, które będą miały tylko jeden cel – naśladowanie wyników indeksu przy bardzo niskich kosztach zarządzania. Tak powstały fundusze ETF, inaczej mówiąc fundusze zarządzane pasywnie.

Historia wspólnego inwestowania wywodzi się z XIX wieku i została zapoczątkowana w Europie oraz Stanach Zjednoczonych w momencie powstawania pierwszych funduszy inwestycyjnych o charakterze zamkniętym (closed-end investment trust). Pierwszą instytucją, która podjęła się ulokowaniem zebranych środków w aktywa finansowe była Societe Generale de Belgique, którą utworzył król belgijski Wiliam I w 1822 roku.

Ten sposób inwestowania szybko zaczął się również upowszechniać w Wielkiej Brytanii za sprawą London Financial Association (1863 rok), a w kolejnych latach przez Foreign and Colonial Government Trust.

Dopiero jednak silny rozwój gospodarki amerykańskiej, argentyńskiej i południowoafrykańskiej spowodował, że w latach 1887 – 1890 powstało ponad 100 podobnie działających instytucji.

Możliwość dywersyfikacji portfela przy użyciu stosunkowo niewielkiego kapitału (porównując to z samodzielnym inwestowaniem na rynku akcji ) to tylko jedna z zalet podmiotów zbiorowego inwestowania.

Za ta formą lokowania aktywów przemawiają także relatywnie niskie koszty otrzymania wybranej ekspozycji oraz opcja natychmiastowego wyjścia z inwestycji bez straty wypracowanego wyniku.

To wszystko stało za wysoką popularyzacją funduszy głównie w Stanach Zjednoczonych.

Oczekiwania inwestorów, powierzających swój kapitał osobom odpowiedzialnym za zarządzanie, od lat oscylują wokół trafnego wyboru spółek wypłacających dywidendy, zabezpieczenia zysków bez stosowania agresywnej spekulacji oraz ochrony powierzonego kapitału.

Dzięki efektowi skali fundusze są w stanie efektywniej zarządzać powierzonymi im pieniędzmi. Składa się na to zmniejszenie poziomu ryzyka oraz kosztów procesu inwestycyjnego.

Należy wspomnieć, że podmioty te charakteryzują się wysokim stopniem płynności, są z reguły powszechnie dostępne (fundusze otwarte) oraz cechuje je stosunkowo duża transparentność. Fundusze inwestycyjne cieszyły się niezwykle dużym zainteresowaniem w ostatnich 20 latach.

W latach 1992-2011 wartość aktywów znajdujących się w portfelu tych podmiotów wzrosła siedmiokrotnie .

Na koniec 2011 roku kapitalizacja ogólna wynosiła 24 bln USD. Obecna oferta funduszy inwestycyjnych wzrosła trzy krotnie w porównaniu do okresu sprzed 20 lat. Tak duża dynamika wzrostu to efekt wysokiego zainteresowania zbiorowym lokowaniem pieniędzy oraz rozwój globalnego rynku finansowego.

Za sukcesem tym stała również wzrost świadomości inwestorów, którzy coraz częściej dostrzegali korzyści jakie płynęły z tej formy lokowania wolnych środków.

Za rozwojem tego sektora inwestycyjnego obok dużej wartości zarządzanych aktywów oraz wysokiej liczebności samych funduszy stała poprawa jakościowa samych produktów. Na rynku przez ostanie kilkanaście lat wzrosła liczba dostępnych dla klientów strategii inwestycyjnych.

Były one stosowane zarówno przez tradycyjne podmioty jak również przez fundusze alternatywne, które różnią się m.in. w zakresie celu działalności, polityki inwestycyjnej, płynności, stopnia dostępności czy różnych regulacji prawnych.

Różnorodność funduszy (akcji, hybrydowe, dłużne, pieniężne, gotówkowe) dała możliwość inwestorom indywidualnym uzyskania ekspozycji swojego portfela na wybrane przez nich aktywa, dała szanse wyboru konkretnego segmentu rynku finansowego o odpowiedniej płynności. W ten sposób każdy inwestor jest w stanie osiągnąć odpowiedni dla siebie poziom zysku i akceptowalnego ryzyka.

Po 2008 roku , w którym nastąpiło załamanie na globalnym rynku finansowym, postrzeganie podmiotów wspólnego inwestowania znacząco się zmieniło. Lata 2008-2010 odpływ kapitału z funduszy aktywnie zarządzanych był na poziomie 125 mld. dolarów, co przewyższyło kwotę wpłat w tym okresie.

Część inwestorów zaczęło coraz bardziej interesować się instrumentami, których celem było odwzorowanie stopy zwrotu danego aktywa finansowego. W okresie 2008-2010 do funduszy typu Exchange Traded Funds (ETF) wpłynęło 614 mld dolarów netto. Rosnąca świadomość inwestorów, głównie amerykańskich, powodowała, że wybór funduszy pasywnie zarządzanych stawał się normą.

Zaczęto dostrzegać, że aktywnie zarządzane fundusze nie są w stanie pokonać swoich benchmarków, ze względu chociażby na relatywnie wysokie koszty.

Historia tego instrumentu nie jest bardzo długa. Po raz pierwszy zostały wprowadzone do obrotu w 1989 r. Na giełdzie w Toronto w Kanadzie. W 1993 r. Na rynku pojawia się ETF na indeksie S & P500 w USA, którego krótka nazwa to SPDR. W Europie ETFy są używane od 2000 r. W 2010 r. Całkowita wartość ETF na świecie osiągnęła ponad bilion dolarów, a ich liczba wyniosła 2100.

Chociaż fundusze ETF działają na rynku europejskim dopiero od 10 lat, jest to instrument finansowy, który został sprawdzony i zaakceptowany przez inwestorów, umożliwiając stosowanie prostych strategii inwestycyjnych, a jednocześnie prosty sposób na dywersyfikację portfela inwestycyjnego.

Pierwszym ETF na GPW jest ETF na indeksie WIG20, którego emitentem jest LYXOR Asset Management należący do grupy kapitałowej Société Générale.

Akcje ETF notowane są w złotych polskich w systemie notowań ciągłych na takich samych warunkach jak akcje. Jednostką notowania jest 1 akcja, której wartość początkowa odzwierciedla 1/10 wartości indeksu WIG20.

Akcje są notowane pod nazwą skróconą: ETFW20L. Firmy inwestycyjne zajmujące się reputacją czuwają nad zapewnieniem odpowiedniej płynności na rynku wtórnym.

Zadaniem spółki zarządzającej funduszem ETF jest dopilnowanie, aby akcje funduszu ściśle odpowiadały zachowaniu indeksu, na którym fundusz jest oparty. Firma zarządzająca funduszem ponosi tak zwane koszty replikacji indeksu.

Fundusz ponosi koszty depozytariusza, uiszcza opłaty administracyjne na rzecz regulatora rynku, a także opłaty licencyjne, które umożliwiają stosowanie nazwy indeksu (np. Indeksu WIG20).

Cechy odróżniające ETF-y od innych funduszy otwartych

Akcje ETF są notowane na giełdzie w taki sam sposób jak akcje.

Cena jednostek uczestnictwa, jak każdy inny notowany instrument, oparta jest na popycie i podaży, ale jest bardzo silnie skorelowana z wartością instrumentu wynikającą z bieżącej wartości aktywów netto zgromadzonych w funduszu na jednostkę uczestnictwa, co zwykle odpowiada 1/10 (lub 1/100) bieżącej wartości indeksu ETF.

Fundusze ETF są zarządzane w sposób pasywny. Każdy fundusz ETF, podobnie jak zwykły fundusz inwestycyjny otwarty (FIO), ma menedżera.

W przypadku FIO menedżer wdraża strategię inwestycyjną, której celem jest osiągnięcie najwyższej możliwej stopy zwrotu z inwestycji z wynikiem lepszym niż poziom odniesienia (np. Indeks giełdowy). W przypadku ETF zadaniem menedżera jest dokładne odwzorowanie zachowania indeksu, tj.

Zarządzanie pasywne i minimalizowanie błędu śledzenia, tak zwanego błędu śledzenia.

Błąd śledzenia jest wynikiem między innymi dostosowania aktywów funduszu do składu danego indeksu, w tym kosztów związanych z inwestowaniem w akcje wchodzące w skład indeksu oraz metody wypłaty dywidendy przez fundusze ETF.

Istnieje możliwość ciągłego (codziennego) tworzenia i umarzania akcji poza giełdą. Codzienne tworzenie i wykup tytułów przeprowadzanych na rynku pozagiełdowym opiera się na tzw. Wycenie tytułu ETF z zamknięcia transakcji na giełdzie, tj. NAV (wartość aktywów netto – wartość aktywów netto na akcję).

Proces tworzenia / wykupu oparty jest na zasadach wskazanych przez emitenta, określając np. minimalny rozmiar transakcji lub czas dostawy.

Szczegółowe informacje na ten temat znajdują się w prospekcie emisyjnym danego funduszu.

Sprawność handlu jest wspierana przez działania animatorów. Podobnie jak na giełdzie, animatorzy wspierają płynność obrotu na podstawie odpowiednich umów, określając np. maksymalna wartość spreadu (różnica między limitami cenowymi w zleceniach kupna i sprzedaży) i minimalna wielkość złożonych zamówień.

Koszty ETF dla inwestora

Jak każda inwestycja w instrument finansowy, inwestycja w akcje ETF wiąże się z kosztami. Kupując akcje ETF na giełdzie, inwestor ponosi dwa podstawowe rodzaje kosztów.

Pierwszą jest prowizja od zakupu / sprzedaży tytułów na giełdzie – w taki sam sposób, jak w przypadku akcji lub obligacji. Jest to określane przez dom maklerski, za pośrednictwem którego inwestor przeprowadza transakcje,

Drugi koszt to opłata za zarządzanie (rocznie) – jest ona odejmowana od wartości inwestycji w fundusz ETF „pro rata temporis” – proporcjonalnie do upływu czasu.

Należy podkreślić, że opłata za zarządzanie dla funduszy ETF jest wielokrotnie niższa niż w przypadku zwykłych funduszy inwestycyjnych. Wynika to z faktu, że fundusze ETF są funduszami pasywnymi – nie mają na celu generowania wyższej stopy zwrotu niż indeks). Szczegółowe informacje na temat kosztów poniesionych przez fundusz i inwestora znajdują się w prospekcie emisyjnym.

Inwestor powinien również zdawać sobie sprawę z ryzyka związanego z nowym instrumentem. Dwa najważniejsze ryzyka w tym przypadku to ryzyko rynkowe i ryzyko kontrahenta.

Ryzyko rynkowe wynikające ze zmian cen akcji z powodu niekorzystnych zmian indeksu bazowego. Ryzyko jest ograniczone do wielkości inwestycji w dane ETF. Zwykle jest mniejszy niż w przypadku inwestycji w poszczególne akcje ze względu na dywersyfikację portfela indeksu będącego aktywem bazowym.

Ryzyko kontrahenta – ETF, podobnie jak inne fundusze, może być narażony na ryzyko kontrahenta wynikające z zawierania transakcji instrumentami finansowymi z instytucją kredytową (bankiem).

W rezultacie fundusz jest narażony na ryzyko, że instytucja kredytowa nie będzie w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań wynikających z tych instrumentów.

Należy zauważyć, że ryzyko inwestycyjne dla ETF-ów jest znacznie niższe niż na przykład dla instrumentów z dźwignią (instrumenty pochodne), ponieważ akcje są przedmiotem obrotu na rynku kasowym.

Replikacja funduszy ETF

Ostatnie lata pokazują coraz większe zróżnicowanie funduszy ETF biorąc pod uwagę tylko rodzaj replikacji jakie te instrumenty stosują. Cel jaki stoi przed pasywnie zarządzanym funduszem to wierne naśladowanie stóp zwrotu indeksów rynku akcji, papierów dłużnych, towarowego oraz walutowego.

Podmiot zarządzający stara się zbudować portfel funduszu ETF o niskim poziomie tzw. tracking error.

Parametr ten to różnica między stopą zwrotu z portfela a stopą zwrotu replikowanego indeksu. Zarządzający ma możliwość zastosowania jednej z trzech metod replikacji : fizyczną, syntetyczną oraz hybrydową.

Pierwsza z nich – replikacja fizyczna (z ang. physical replication) – polega wyłącznie na naśladowaniu wybranego indeksu poprzez rzeczywiste włączanie do portfela instrumentów finansowych typu akcje bądź obligacje. Inny rodzaj funduszy, czyli ETF towarowe (z ang. Commodities ETFs) wykorzystując tę metodę nabywa towar w fizycznej postaci.

Replikacja fizyczna odrzuca wykorzystanie przez podmiot derywatów – instrumentów pochodnych.

Metodę odwzorowania fizycznego cechuje wysoki poziom transparentności. Oznacza to jasną politykę inwestycyjną.

Zawartość portfela danego ETF jest podawana systematycznie. Dzięki temu inwestor jest w stanie porównać go ze składem replikowanego indeksu.

Podkategorią metody fizycznej jest tzw. pełna replikacja. Wyróżnia się ona tym, że podmiot nabywa wszystkie papiery wartościowe wchodzące w skład konkretnego indeksu, który to fundusz ETF naśladuje.

Nie tylko rodzaje aktywów są identyczne.

Zgodność występuje również pomiędzy udziałami poszczególnych aktywów w portfelu ETF oraz ich wagami w indeksie. Pełna replikacja dotyczy ETF zaangażowanych w aktywa o najwyższej płynności.

W przypadku rynku akcyjnego, dotyczy to głównie funduszy, które replikują indeksy, w skład których wchodzą przedsiębiorstwa o najwyższej kapitalizacji i wysokiej płynności.

Przykładem może być amerykański indeks Standard and Poors 500, angielski FTSE 100 czy europejski EURO STOXX 50. Opisywana metoda jest częściej wykorzystywana w odwzorowaniu indeksów z ekspozycją na rynki krajów rozwiniętych, rzadziej rozwijających się. Wiąże się to również z poziomem płynności.

W przypadku gdy indeks, na którym opiera się ETF, zbudowany jest z dużej ilości instrumentów finansowych lub gdy płynność danego benchmarku jest niewielka, zarządzający funduszem rezygnuje z pełnej replikacji.

Optymalna wówczas staje się metoda optymalizacji lub reprezentatywnej próbki.

Strategia wówczas opiera się na nabyciu tylko ściśle określonej liczby papierów wartościowych danego indeksu w odpowiednich proporcjach. Wszystko po to aby wartość błędu odchylenia stopy zwrotu indeksu oraz portfela ETF była jak najmniejsza. Tracking error wynika z istnienia kosztów transakcyjnych jakie uwzględnia inwestycja w ETF. Do kosztów tych zaliczane są prowizje maklerskie, spread oraz podatki.

Fundusze ETF stosujące replikację syntetyczną (z ang. synthetic replication) określane są mianem swap-based ETFs.

Technika polega na zawarciu kontraktu typu swap między dwiema stronami. Jedną stanowi bank inwestycyjny jako kontrpartner swapu, drugą stronę tworzy emitent tytułów uczestnictwa ETF.

Technika syntetyczna polega na skomponowaniu koszyka aktywów (koszyka referencyjnego) o podobnej naturze jak tych wchodzących w skład naśladowanego indeksu i dołączeniu transakcji wymiany z innym podmiotem.

Skład koszyka referencyjnego może być dowolny. Kontrakt swap pozwala wymienić wynik koszyka aktywów na stopę zwrotu indeksu giełdowego. Sposób replikacji syntetycznej cieszy się największą popularnością wśród światowych emitentów ETF. Zaletą tej techniki jest najlepszy stopień odwzorowania (najniższy tracking error).

Metody replikacji w światowych funduszach ETF

Od momentu pojawienia się pierwszych funduszy ETF na świecie, jedyną techniką replikacji była forma fizyczna. Początek jej zastosowania datuje się na rok 1993.

Została wykorzystana na rynku amerykańskim przez fundusz SPDR S&P 500 naśladujący notowania indeksu S&P 500.

Pierwsze wykorzystanie replikacji syntetycznej pojawiło się dopiero w 2001 na Starym Kontynencie.

Możliwość inwestycji w fundusze ETF w domach maklerskich

Domy Maklerskie umożliwiają pośrednie inwestycje w największe i najpopularniejsze na świecie fudusze ETF.

Wszystko odbywa się za pomocą jednej platformy lub aplikacji mobilnej.

W ofercie znajdziesz kontrakty na ETF m.in. na największy fundusz inwestujący w fizyczne złoto czy replikujący amerykańskie spółki technologiczne (Apple, Amazon, Facebook).

Interesuje cię sektor IT i wierzysz w dalszy jego rozwój – wybierz VanguardInformation Technology ETF . Inwestycje wykorzystują niewielka dźwignię finansową – oznacza to mniejsze zaangażowanie kapitału.

Podsumowanie

Fundusz ETF jest notowany na giełdzie, oparty na konkretnym indeksie giełdowym lub sektorze rynku. Istnieje w obrocie na giełdzie papierów wartościowych jak akcje spółki publicznej.

W przeciwieństwie do zwykłych otwartych funduszy powierniczych, fundusze ETF można kupić i sprzedać w dowolnej chwili sesji giełdowej. Zainwestujesz w nie między innymi za pośrednictwem eToro. Nie zapłacisz z tego tytułu żadnej prowizji. 

Fundusze indeksowe nie są czynnie zarządzane (podążają za indeksem), tak więc opłaty za zarządzanie aktywami są w nich zwykle niższe niż w większości funduszy powierniczych.

Fundusze ETF są odzwierciedleniem wiary w teorię rynku efektywnego: nie ma sensu płacić zarządzającym funduszami, by zgadywali, jak zachowa się rynek.

Są one coraz bardziej popularne wśród inwestorów, którzy chcą posiadać wysoce zróżnicowany i efektywny portfel. (W Stanach Zjednoczonych całkowita wartość funduszy ETF wzrosła z 80 miliardów dolarów w 2001 roku do 324 miliardów dolarów w roku 2006.

FAQ

Jaki ETF wybrać?

Wybór ETF-ów zależy tylko i wyłącznie od ciebie. Najlepiej zacznij od popularnych polskich, europejskich lub amerykańskich indeksów, na temat których możesz łatwo zdobyć wiedzę.

Jak kupić ETF w Polsce?

Aby kupić ETF-y, potrzebujesz pośrednika, który ci to umożliwi. Może nim być dom maklerski lub broker online.

Jak inwestować w ETF w Polsce?

W ETF-y inwestujesz tak samo, jak w każde inne aktywa giełdowe. Kupujesz je za pośrednictwem platformy transakcyjnej lub brokera online.

Gdzie kupić ETF?

Istnieje wiele firm brokerskich, wśród których możesz wybierać. W naszym rankingu wygrywa eToro, ponieważ ma szeroką ofertę i nie pobiera prowizji za handel akcjami i ETF-ami.