Historia współczesnej waluty Japonii wywodzi się ze srebrnych talarów, które amerykańscy i europejscy kupcy płacili za herbatę, jedwab, porcelanę i sztabki złota. Talar nazywano okrągłą monetą, co po japońsku znaczyło „japoński”.
Waluta: 1 jen – 100 zmysłów to 1000 płukań
Japonia (Nippon) – Kraina wschodzącego słońca, kraj wyspiarski położony na Oceanie Spokojnym, obejmujący cztery duże wyspy: Hokkaido, Honsiu, Shikoku i Kiusiu.
Rodowód współczesnej japońskiej waluty pochodzi od srebrnych talarów, które amerykańscy i europejscy kupcy płacili za herbatę, jedwab, porcelanę i sztabki złota. Talar nazywano okrągłą monetą, co po japońsku znaczyło „japoński”.
Waluta Japonii: 1 jen – 100 senów to 1000 rinów
Przed rewolucją Meiji (1868) wszystkie transakcje handlowe były rozliczane w lokalnych produktach. Rolnik wymienił z rybakiem ryż i inne produkty zbożowe oraz warzywa na suszone ryby i glony. Podróżujący rzemieślnicy otrzymywali również zapłatę za produkty rolnika. Ciekawym rozwiązaniem komercyjnym były transakcje dokonywane przez wędrownych handlowców, którzy wcześniej odwiedzali hosty w ustalone dni, proponując swoje artykuły. Zostawili leki w pewnej ilości za darmo, aby pojawić się ponownie po ustalonym czasie i sprawdzić, ile leków użyto. Następnie gospodarze zapłacili za uzupełnioną dostawę.
W początkowym okresie Meiji napotkał brązowe monety, okrągłe z kwadratową dziurą, przechowywane do końca XIX wieku (zdjęcie następne: pół monety, brąz, około 221 pne, źródło: strony internetowe Muzeum Walutowego Banku Japonii). W tym czasie transakcje z obcokrajowcami były rozliczane w srebrnych taelach (uncja chińska). W 1870 r. Zamiast ryżu, głównego miernika wartości, złoto stało się podstawową jednostką monetarną. Był to jen ze sto snami, podzielony na momme (mon) w formie monet.
Mennica Państwowa została założona w Japonii w 1871 r. Podatek płacony od ryżu i innych produktów od 1873 r. Zaczął być płacony gotówką.
Pierwszy banknot ukazał się w numerze japońskiego rządu w 1872 r., Miał wartość 10 snów. Senówki uważano za odpowiednik centa. Bank Japonii zaczął emitować od 1885 roku.
W 1940 r. Japoński minister spraw zagranicznych Matsuoka Yosuke wynegocjował dziesięcioletnią trójstronną umowę z Niemcami i Włochami, zapewniając wzajemną pomoc w przypadku konfliktu zbrojnego. Następnie Japonia zaczęła szybko potrzebować zasobów naturalnych, które mogła znaleźć tylko w Azji Południowo-Wschodniej. Podczas II wojny światowej japońskie wojska zajęły południową Indochinę. Japończycy zaatakowali Filipiny, Hongkong, Birmę, Syjam, Nową Gwineę i holenderskie Indie. Japoński rząd emitował banknoty w rupiach i pesos dla swoich żołnierzy działających w Azji.
Pierwsze monety okolicznościowe zostały wyemitowane w Japonii w 1964 r. Z okazji igrzysk olimpijskich w Tokio (nominały 100 i 1000 jenów). Następnie monety zostały wydane w 1972 r. Z okazji Olimpiady w Sapporo, w 1976 r. W 50. rocznicę panowania cesarza, aw 1994 r. W związku z otwarciem lotniska w Kanasai.
