Warren Edward Buffett (ur. 30 sierpnia 1930 w Omaha). Guru inwestycyjny Warren Buffett, głęboko wierzący w model inwestowania opartego na wartościach, od dawna wierzy, że ludzie powinni kupować tylko akcje spółek, które mają solidne podstawy, dużą siłę nabywczą i potencjał do dalszego rozwoju. Choć wydają się one proste, wykrycie ich nie zawsze jest łatwe. Na szczęście, Buffet opracował listę zasad, które pomagają mu w maksymalnym wykorzystaniu jego filozofii inwestowania.
- Warren Buffett jest znany z tego, że wprowadził na masową skalę filozofię inwestowania wartościowego, opowiadając się za inwestowaniem w firmy, które wykazują się solidnymi zyskami i długoterminowym potencjałem wzrostu.
- Aby wnikliwie przeanalizować tę filozofię, Buffett określił kilka podstawowych założeń w kategoriach biznesu, zarządzania, środków finansowych i wartości.
- Buffett faworyzuje spółki, które wypłacają dywidendy akcjonariuszom i przyciąga do przejrzystych spółek, które radzą sobie z ich błędami.
Styl inwestowania Buffetta
Doktryny Buffetta dzielą się na następujące cztery kategorie:
- Biznes
- Zarządzanie
- Środki finansowe
- Wartość
Jaki jest styl inwestycyjny Warrena Buffetta?
Doktryny biznesowe
Buffett ogranicza swoje inwestycje do firm, które może łatwo analizować. Przecież jeśli filozofia działania firmy jest niejednoznaczna, trudno jest rzetelnie przedstawić jej wyniki. Z tego powodu Buffett nie poniósł znacznych strat podczas pęknięcia bańki internetowej na początku lat 2000. z uwagi na fakt, że większość gier technologicznych była nowa i niesprawdzona, co spowodowało, że Buffett unikał tych akcji.
Zasady zarządzania
Kierownictwo Buffett’a pomaga mu ocenić wyniki osiągane przez firmę na wyższych stanowiskach, określić, czy w przeszłości reinwestowała ona zyski z powrotem w firmę, czy też redystrybuowała środki na rzecz akcjonariuszy w formie dywidend. Buffett opowiada się za tym drugim scenariuszem, który sugeruje, że firma jest chętna do maksymalizacji wartości dla akcjonariuszy, w przeciwieństwie do chciwego gromadzenia wszystkich zysków.
Buffett przykłada również dużą wagę do przejrzystości. Przecież każda spółka popełnia błędy, ale tylko te, które ujawniają swoje błędy, są godne zaufania akcjonariusza.
Wreszcie, Buffett wyszukuje firmy, które podejmują innowacyjne decyzje strategiczne, zamiast naśladować taktykę innej firmy.
Zasady dotyczące środków finansowych
W silosie środków finansowych Buffett koncentruje się na spółkach o niskim poziomie dźwigni finansowej i wysokich marżach zysku. Przede wszystkim jednak docenia znaczenie ekonomicznej kalkulacji wartości dodanej (EVA), która szacuje zyski spółki, po usunięciu z równania udziału akcjonariuszy. Innymi słowy, EVA to zysk netto, pomniejszony o nakłady związane z pozyskaniem kapitału założycielskiego.
Na pierwszy rzut oka, obliczenie metryki EVA jest skomplikowane, ponieważ potencjalnie uwzględnia ponad 160 korekt. Ale w praktyce zazwyczaj dokonuje się tylko kilku korekt, w zależności od firmy i sektora, w którym działa.
- Ekonomiczna wartość dodana=NOPAT-(CI×WACC)
- Gdzie:
- NOPAT = zysk operacyjny netto po opodatkowaniu
- CI=inwestowany kapitał
- WACC=średni ważony koszt kapitału
Wartościowe założenia
W tej kategorii Buffett dąży do ustalenia wewnętrznej wartości firmy. Dokonuje tego poprzez prognozowanie zarobków przyszłego właściciela, a następnie zdyskontowanie ich z powrotem do obecnych poziomów. Co więcej, Buffett na ogół ignoruje krótkoterminowe ruchy rynkowe, koncentrując się na długoterminowych zyskach. Ale w rzadkich przypadkach Buffett działa na krótkoterminowe fluktuacje, jeśli pojawi się kusząca umowa. Na przykład, jeśli firma o silnych fundamentach nagle spadnie cena z 50 USD za akcję do 40 USD za akcję, Buffet może nabyć kilka dodatkowych akcji ze zniżką.
W końcu Buffett słynie ze słowa „fosa”, które opisuje jako „coś, co daje firmie wyraźną przewagę nad innymi i chroni ją przed najazdami konkurencji”.
Podsumowanie
Zasady Buffetta stanowią podstawę, na której opiera swoją filozofię inwestowania wartości. Jednak stosowanie tych zasad może być trudne, biorąc pod uwagę dane, które należy kultywować, i wskaźniki, które należy obliczyć. Ale ci, którzy potrafią z powodzeniem zastosować te narzędzia analityczne, mogą inwestować jak Buffett i obserwować, jak ich portfele kwitną.
Warren Buffett „Wyrocznia z Omaha” – Jak on to robi
Kto nie słyszał o Warrenie Buffecie – jednym z najbogatszych ludzi na świecie, konsekwentnie zajmującym wysokie miejsce na liście miliarderów Forbesa? Jego wartość netto na początku 2020 r. Wynosiła 89,1 mld USD. 1 Buffett jest znany jako biznesmen i filantrop. Ale prawdopodobnie najbardziej znany jest jako jeden z najbardziej udanych inwestorów na świecie. Dlatego nic dziwnego, że strategia inwestycyjna Warrena Buffetta osiągnęła mityczne rozmiary. Bufet jest zgodny z kilkoma ważnymi zasadami i filozofią inwestycyjną, która jest szeroko stosowana na całym świecie. Więc jakie są sekrety jego sukcesu? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o strategii Buffetta i tym, jak udało mu się zgromadzić fortunę z jego inwestycji.
KLUCZOWE INFORMACJE
- Buffett podąża za szkołą inwestowania wartości Benjamina Grahama, która szuka papierów wartościowych, których ceny są nieuzasadnione niskie w oparciu o ich wartość wewnętrzną.
- Zamiast skupiać się na podaży i popycie na rynku akcji, Buffett patrzy na firmy jako całość.
- Niektóre czynniki, które Buffett bierze pod uwagę, to wyniki firmy, zadłużenie firmy i marże.
- Inne względy dla inwestorów wartościowych, takich jak Buffett, obejmują to, czy firmy są publiczne, jak bardzo zależą od towarów i jak są tanie.
Warren Buffett: Krótka historia
Warren Buffett urodził się w Omaha w 1930 r. Zainteresował się światem biznesu i inwestował w młodym wieku, w tym na giełdzie. Buffet rozpoczął edukację w Wharton School na University of Pennsylvania, po czym wrócił na studia na University of Nebraska, gdzie uzyskał licencjat z zarządzania przedsiębiorstwem. Buffett później poszedł do Columbia Business School, gdzie uzyskał stopień naukowy z ekonomii.
Buffett rozpoczął karierę jako sprzedawca inwestycyjny na początku lat 50. XX wieku, ale w 1956 r. Założył partnerstwo Buffett. Niecałe 10 lat później, w 1965 r., Kontrolował Berkshire Hathaway. W czerwcu 2006 r. Buffett ogłosił, że zamierza przekazać całą fortunę na cele charytatywne. Następnie w 2010 r. Buffett i Bill Gates ogłosili, że utworzyli kampanię The Giving Pledge, aby zachęcić inne zamożne osoby do kontynuowania działalności filantropijnej.
W 2012 r. Buffett ogłosił, że zdiagnozowano u niego raka prostaty. Od tego czasu pomyślnie zakończył leczenie. Ostatnio Buffett rozpoczął współpracę z Jeffem Bezosem i Jamie Dimonem w celu opracowania nowej firmy opieki zdrowotnej ukierunkowanej na opiekę zdrowotną dla pracowników. Ta trójka skontaktowała się z doktorem Brigham i kobietą Atulem Gawande, aby pełnić funkcję dyrektora generalnego (CEO).
Filozofia Buffetta
Buffett podąża za szkołą inwestowania wartości Benjamina Grahama. Inwestorzy wartości szukają papierów wartościowych, których ceny są nieuzasadnione niskie w oparciu o ich wartość wewnętrzną. Nie ma powszechnie akceptowanego sposobu określania wartości wewnętrznej, ale najczęściej szacuje się ją, analizując podstawy firmy. Podobnie jak łowcy okazji, inwestor wartości poszukuje akcji, które według rynku są niedowartościowane, lub akcji, które są cenne, ale nie są rozpoznawane przez większość innych nabywców.
Buffett przenosi to podejście do inwestowania w wartości na inny poziom. Wielu inwestorów wartościowych nie popiera skutecznej hipotezy rynkowej (EMH). Teoria ta sugeruje, że akcje zawsze są wyceniane według ich wartości godziwej, co utrudnia inwestorom kupowanie akcji, które są niedowartościowane lub sprzedawanie ich po zawyżonych cenach. Ufają, że rynek w końcu zacznie faworyzować zapasy wysokiej jakości, które były przez pewien czas niedoceniane.
WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Inwestorzy tacy jak Buffett ufają, że rynek ostatecznie faworyzuje akcje wysokiej jakości, które przez pewien czas były niedowartościowane.
Buffett nie przejmuje się jednak zawiłościami podaży i popytu na giełdzie. W rzeczywistości wcale nie interesuje go działalność giełdy. Taka jest implikacja tego słynnego cytatu: „W krótkim okresie rynek jest konkursem popularności. W długim okresie jest to maszyna ważąca”.
Patrzy na każdą firmę jako całość, więc wybiera akcje wyłącznie na podstawie ich ogólnego potencjału jako firmy. Utrzymując te akcje jako długoterminową grę, Buffett nie dąży do zysków kapitałowych, ale jest właścicielem wysokiej jakości spółek, które są w stanie generować zyski. Kiedy Buffett inwestuje w firmę, nie przejmuje się tym, czy rynek w końcu uzna jej wartość. Martwi go, jak dobrze ta firma może zarabiać pieniądze jako firma.
1.Wyniki firmy
Czasami zwrot z kapitału (ROE) jest określany jako zwrot z inwestycji akcjonariusza. Ujawnia tempo, w jakim akcjonariusze zarabiają na swoich akcjach. Buffett zawsze patrzy na ROE, aby sprawdzić, czy firma osiąga dobre wyniki w porównaniu do innych firm z tej samej branży. ROE oblicza się w następujący sposób:
ROE = dochód netto ÷ kapitał własny akcjonariusza
Spojrzenie na ROE w ostatnim roku nie wystarczy. Inwestor powinien sprawdzić ROE z ostatnich pięciu do 10 lat, aby przeanalizować wyniki historyczne.
2.Dług firmy
Wskaźnik zadłużenia do kapitału własnego (D / E) to kolejna kluczowa cecha, którą Buffett rozważa uważnie. Buffett woli widzieć niewielką kwotę długu, aby wzrost zysków był generowany z kapitału własnego, a nie z pożyczonych pieniędzy. Współczynnik D / E oblicza się w następujący sposób:
Wskaźnik zadłużenia do kapitału własnego = zobowiązania ogółem ÷ kapitał własny
Wskaźnik ten pokazuje proporcję kapitału własnego i zadłużenia, które firma wykorzystuje do finansowania swoich aktywów, a im wyższy wskaźnik, tym więcej długu – a nie kapitału – finansuje firma. Wysoki poziom zadłużenia w porównaniu do kapitału własnego może powodować niestabilne zyski i duże koszty odsetkowe. Aby przeprowadzić bardziej rygorystyczny test, inwestorzy czasami stosują wyłącznie powyższe zadłużenie długoterminowe zamiast zobowiązań ogółem.
3,Marginesy zysków
Rentowność firmy zależy nie tylko od dobrej marży zysku, ale także od konsekwentnego jej zwiększania. Marża ta jest obliczana poprzez podzielenie dochodu netto przez sprzedaż netto. Aby dobrze wskazać historyczne marże zysku, inwestorzy powinni spojrzeć wstecz co najmniej pięć lat. Wysoka marża oznacza, że firma dobrze wykonuje swoją działalność, ale wzrost marży oznacza, że kierownictwo było niezwykle wydajne i skutecznie kontrolowało wydatki.
4.Czy firma jest publiczna?
Buffett zazwyczaj bierze pod uwagę tylko firmy, które istnieją od co najmniej 10 lat. W rezultacie większość firm technologicznych, które miały swoją pierwszą ofertę publiczną (IPO) w ostatniej dekadzie, nie dostałaby się do radaru Buffetta. Powiedział, że nie rozumie mechaniki wielu współczesnych firm technologicznych i inwestuje tylko w biznes, który w pełni rozumie. Inwestowanie w wartości wymaga zidentyfikowania firm, które przetrwały próbę czasu, ale obecnie są niedoszacowane.
Nigdy nie lekceważ wartości historycznych wyników. Pokazuje to zdolność (lub niezdolność) firmy do zwiększenia wartości dla akcjonariuszy. Należy jednak pamiętać, że wcześniejsze wyniki akcji nie gwarantują przyszłych wyników. Zadaniem inwestora wartościowego jest określenie, jak dobrze firma może sobie radzić, tak jak w przeszłości. Ustalenie tego jest z natury trudne. Ale najwyraźniej Buffett jest w tym bardzo dobry.
Należy pamiętać o spółkach publicznych, że Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) wymaga regularnego składania sprawozdań finansowych. Dokumenty te mogą pomóc w analizie ważnych danych firmy – w tym bieżących i przeszłych wyników – abyś mógł podejmować ważne decyzje inwestycyjne.
5.Reliance towarowe
Możesz początkowo myśleć o tym pytaniu jako radykalnym podejściu do zawężenia firmy. Buffett uważa jednak to pytanie za ważne. Ma tendencję do unikania (ale nie zawsze) firm, których produkty są nie do odróżnienia od produktów konkurencji oraz tych, które polegają wyłącznie na towarach takich jak ropa i gaz. Jeśli firma nie oferuje niczego innego niż inna firma z tej samej branży, Buffett niewiele widzi, co ją wyróżnia. Jakakolwiek cecha, która jest trudna do odtworzenia, to to, co Buffett nazywa fosą gospodarczą firmy lub przewagą konkurencyjną. Im szersza fosa, tym trudniej jest konkurentowi zdobyć udział w rynku.
6. Wyróżnienie produktu oferowanego przez firmę
Początkowo można by myśleć o tej kwestii jako o radykalnym podejściu do zawężania firmy. Jednak Buffett uważa to pytanie za ważne. Ma tendencję do unikania (ale nie zawsze) firm, których produkty są nie do odróżnienia od produktów konkurencji i tych, które opierają się wyłącznie na takim towarze, jak ropa naftowa i gaz. Jeśli firma nie oferuje nic innego niż inne firmy z tej samej branży, Buffett nie widzi nic, co wyróżniałoby ją spośród innych. Każdą cechą, którą trudno odtworzyć, jest to, co Buffett nazywa fosą ekonomiczną firmy, lub przewaga konkurencyjna. Im fosa jest szersza, tym trudniej jest konkurentowi zdobyć udział w rynku.
7.Czy to jest tanie?
To jest kicker. Znalezienie firm, które spełniają pozostałe pięć kryteriów to jedno, ale określenie, czy są one niedowartościowane, jest najtrudniejszą częścią inwestycji wartościowej. I to jest najważniejsza umiejętność Buffetta.
Aby to sprawdzić, inwestor musi określić wewnętrzną wartość firmy, analizując szereg podstaw działalności, w tym zyski, przychody i aktywa. A wartość firmy jest zazwyczaj wyższa (i bardziej skomplikowana) niż jej wartość likwidacyjna, która jest tym, co firma byłaby warta, gdyby została dziś rozbita i sprzedana. Wartość likwidacyjna nie obejmuje wartości niematerialnych i prawnych, takich jak wartość marki, która nie jest bezpośrednio podana w sprawozdaniu finansowym.
Kiedy Buffett określa wartość wewnętrzną przedsiębiorstwa jako całości, porównuje ją z jego aktualną kapitalizacją rynkową – aktualną całkowitą wartością lub ceną. Jeśli jego wycena wartości wewnętrznej jest co najmniej 25% wyższa od kapitalizacji rynkowej przedsiębiorstwa, Buffett postrzega je jako przedsiębiorstwo posiadające wartość. Brzmi łatwo, czyż nie? Cóż, sukces Buffetta zależy jednak od jego niezrównanej umiejętności dokładnego określenia tej wartości wewnętrznej. Choć możemy nakreślić niektóre z jego kryteriów, nie wiemy dokładnie, w jaki sposób zdobył on tak precyzyjne opanowanie obliczania wartości.
Podsumowanie
Jak pewnie zauważyłeś, styl inwestycyjny Buffetta jest jak styl zakupowy łowcy okazji. Odzwierciedla on praktyczne, przyziemne nastawienie. Buffett utrzymuje tę postawę w innych dziedzinach swojego życia: nie mieszka w wielkim domu, nie zbiera samochodów, nie jedzie do pracy limuzyną. Styl inwestowania w wartość nie jest pozbawiony krytyki, ale niezależnie od tego, czy wspierasz Buffetta, czy nie, dowód na geniusz Buffetta jest niepodważalny
