Kryzys zadłużenia, sytuacja, w której kraj nie jest w stanie spłacić swojego długu publicznego. Państwo może wejść w kryzys zadłużenia, gdy dochody podatkowe jego rządu są przez dłuższy czas niższe niż jego wydatki.
W każdym kraju, rząd finansuje swoje wydatki przede wszystkim poprzez pozyskiwanie środków z podatków. Gdy wpływy z podatków są niewystarczające, rząd może zrekompensować tę różnicę poprzez emisję długu. Odbywa się to przede wszystkim poprzez sprzedaż rządowych bonów skarbowych na otwartym rynku inwestorom.
Rząd o dobrej reputacji i niewielkim zadłużeniu lub o ugruntowanej historii spłacania pożyczonych pieniędzy zazwyczaj nie ma większych trudności ze znalezieniem inwestorów, którzy byliby skłonni udzielić mu pożyczki. Jeśli jednak zadłużenie rządu stanie się zbyt duże, inwestorzy zaczną się martwić o jego zdolność do spłaty i zaczną żądać wyższych stóp procentowych, aby zrekompensować wyższe ryzyko. Powoduje to wzrost kosztów zaciągania pożyczek dla tego rządu. Ponieważ zaufanie inwestorów pogarsza się jeszcze bardziej wraz z upływem czasu, spychając koszty zaciągania pożyczek na wyższy poziom, rząd może mieć coraz większe trudności z refinansowaniem istniejącego zadłużenia, a w końcu może zalegać z płatnościami i wejść w kryzys zadłużenia.
Wiele krajów doświadczyło kryzysów zadłużenia. Przykładem może być kryzys zadłużenia w Ameryce Łacińskiej w latach 80., który doprowadził do “straconej dekady” dla regionu, oraz europejski kryzys związany z długiem państwowym, który rozpoczął się w 2009 roku.
