Interwencjonizm, koncepcja, która odnosi się do cech, przyczyn i celów ingerencji danego kraju w postawy, politykę i zachowanie innego kraju. Polityczna, humanitarna lub wojskowa ingerencja w sprawy innego kraju, niezależnie od motywacji, jest przedsięwzięciem bardzo niestabilnym, którego zalety od dawna są przedmiotem dyskusji filozofów i polityków. (Terminu tego używa się również w ekonomii, by oznaczać każdy rodzaj działań rządowych, które mają wpływ na jego własną gospodarkę. Więcej informacji na temat humanitarnych aspektów interwencjonizmu można znaleźć w rozdziale “Interwencje humanitarne”).
Działanie musi mieć charakter przymusowy, aby można je było uznać za interwencjonizm. Innymi słowy, interwencję definiuje się jako akt zagrażający, który jest niepożądany przez cel swojej interwencji. Agresywność jest również kluczowa dla koncepcji interwencjonizmu w sprawach zagranicznych: działanie interwencyjne zawsze działa pod groźbą przemocy. Jednak nie wszystkie działania agresywne ze strony rządu są interwencjonistyczne. Działania obronne w ramach własnej jurysdykcji prawnej danego kraju nie mają charakteru interwencjonistycznego, nawet jeśli wiążą się z użyciem przemocy w celu zmiany zachowania innego kraju. Państwo musi zarówno działać poza swoimi granicami, jak i grozić użyciem siły, aby być agentem interwencjonizmu.
Państwo może angażować się w różne działania interwencjonistyczne, ale najbardziej zauważalna jest interwencja wojskowa. Interwencja taka może przybierać różne formy w zależności od założonych celów. Na przykład, państwo może najechać lub grozić na inne państwo w celu obalenia opresyjnego reżimu lub zmusić inne państwo do zmiany swojej polityki wewnętrznej lub zagranicznej. Inne działania interwencyjne obejmują blokady, bojkoty ekonomiczne i zabójstwa kluczowych urzędników.
Jakkolwiek mroczna może być legalność interwencji, jej moralność jest jeszcze bardziej mroczna. Wiele osób debatowało nad tym, czy ingerencja w sprawy wewnętrzne innego kraju może być kiedykolwiek moralnie uzasadniona. Jak w przypadku każdego dylematu, również interwencjonizm wynika z walki pomiędzy dwoma konkurującymi ze sobą zasadami. Przeciwnicy interwencjonizmu argumentują, że ingerowanie w politykę i działania innego kraju nigdy nie może być słuszne, niezależnie od motywacji agresora, a narzucanie woli innemu krajowi jest nieuzasadnionym aktem przemocy. I odwrotnie, można by również twierdzić, że obrona słabych przed uciskiem silnych jest obowiązkiem moralnym, który ma pierwszeństwo przed prawem do pozostania niewzruszonym. Oczywiste jest, że oba stanowiska opierają się na silnych argumentach moralnych, co sprawia, że debata interwencjonistów jest tradycyjnie żarliwa, a czasami silnie antagonistyczna. Co więcej, ci, którzy zgadzają się co do konieczności interwencji, mogą nie zgadzać się co do szczegółów, takich jak pochodzenie, wielkość, cel i czas planowanej interwencji.
