Krzywa obojętności

1991

Krzywa obojętności w ekonomii jest to wykres pokazujący różne kombinacje dwóch rzeczy (zazwyczaj dóbr konsumpcyjnych), które dają taką samą satysfakcję lub użyteczność dla jednostki. Opracowany przez urodzonego w Irlandii brytyjskiego ekonomistę Francisa Y. Edgewortha, jest szeroko stosowany jako narzędzie analityczne w badaniu zachowań konsumenckich, szczególnie w odniesieniu do popytu konsumpcyjnego. Jest on również wykorzystywany w ekonomii dobrobytu, dziedzinie, która skupia się na wpływie różnych działań na dobrobyt indywidualny i ogólny.

Krzywa I1 odpowiada kombinacjom dóbr o najniższej użyteczności całkowitej, a krzywa I3 kombinacjom dóbr o najwyższej użyteczności całkowitej.
 Krzywa I1 odpowiada kombinacjom dóbr o najniższej użyteczności całkowitej, a krzywa I3 kombinacjom dóbr o najwyższej użyteczności całkowitej.

Klasyczna krzywa obojętności jest rysowana w dół od lewej do prawej i wypukła do miejsca pochodzenia, tak że konsument, który ma możliwość wyboru pomiędzy dwoma dowolnymi punktami na niej, nie wolałby jednego punktu od drugiego. Ponieważ wszystkie kombinacje towarów reprezentowanych przez te punkty są równie pożądane, konsument byłby obojętny na kombinację rzeczywiście otrzymaną. Krzywa obojętności jest zawsze konstruowana przy założeniu, że przy równości innych rzeczy pewne czynniki pozostają niezmienne.