Racjonalność ekonomiczna, koncepcje racjonalności wykorzystywane w teorii ekonomii. Chociaż nie ma jednego pojęcia racjonalności, do którego odwołują się wszystkie teorie ekonomiczne, istnieje podstawowa koncepcja, która stanowi podstawę wielu teorii ekonomicznych. Ten pogląd, określać neoklasyczny koncepcja ekonomiczny racjonalność, wziąć racjonalność przede wszystkim maksymalizacja subiektywny utylitaryzm – to być, maksymalizacja swój osobisty pragnienie. Chociaż czasem zakłada się, że subiektywna użyteczność jest równoznaczna z interesem własnym (troska o uzyskanie własnych pragnień i zaspokojenie potrzeb z wyłączeniem skutków dla innych), nie są one identyczne, ponieważ pojęcie subiektywnej użyteczności pozwala na to, że można mieć preferencje, które nie są motywowane wyłącznie interesem własnym.
Neoklasyczna koncepcja racjonalności ekonomicznej została poddana różnej krytyce, a niektóre z nich mają charakter etyczny. Na przykład niektórzy krytycy twierdzą, że nie podając żadnego kryterium etycznego przy wyborze podstawowych celów lub celów, racjonalność ekonomiczna nie wprowadza rozróżnienia między uzasadnionymi i nielegalnymi dążeniami jednostek. Bez taki kryterium, niektóre ekonomista uważać teoria niekompletny ale niekoniecznie fałszywy. Inni krytycy zauważają, że ekonomiści często postrzegają racjonalność ekonomiczną jako pojęcie normatywne (to znaczy, że może ona być stosowana w odniesieniu do wielu różnych ludzi i sytuacji), a zatem od ludzi racjonalnych ekonomicznie wymagano by maksymalizacji ich indywidualnych interesów lub użyteczności, co mogłoby doprowadzić do naruszenia interesów i praw innych. . Jednak nie wszyscy ekonomiści popierają ten pogląd. Niektóre obrońcy neoklasycznej koncepcji argumentują, że dążenie do maksymalizacji swoich indywidualnych interesów często prowadzi do współpracy z innymi i, poprzez „niewidzialną rękę” (pomysł, że działania w interesie własnym prowadzą do dobrobytu społecznego) rynku, do ostatecznego wspólnego dobra wszystkich.
