Wkład edukacji i szkoleń w rozwój gospodarczy jest widoczny w zmianach, jakie zaszły w zakresie rozmieszczenia siły roboczej w gospodarkach rozwijających się. Kiedy rozmieszczenie siły roboczej jest śledzone przez pewien okres czasu, pojawiają się pewne wzorce. Jeden z nich wynika ze zmian w metodach produkcji. W rolnictwie ulepszenia w zakresie techniki i sprzętu umożliwiły zwiększenie produkcji przy malejącej sile roboczej. W przemyśle rozszerzenie badań i rozwoju, zwiększona złożoność produktów i sprzętu oraz nowe metody gromadzenia, przechowywania i przetwarzania informacji, wraz z innymi zmianami w procedurach zarządzania, przyczyniły się do zwiększenia liczby pracowników administracyjnych, biurowych i technicznych w stosunku do pracowników fizycznych. Drugi kierunek zmian wpłynął na zawody związane z poszczególnymi branżami, kiedy to branże te skurczyły się lub rozwinęły w porównaniu z innymi. Przykładami skurczenia się są górnictwo węglowe i przemysł bawełniany. Z drugiej strony nastąpił rozwój sektorów usługowych: większa część wydatków gospodarstw domowych przeznaczana jest na usługi; nastąpił rozwój edukacji; rządy zapewniły więcej usług socjalnych. Trzeci kierunek zmian ma swoje początki w odniesieniu do podaży. Na przykład usługi domowe skurczyły się, ponieważ lepsze wykształcenie i otwarcie innych zawodów dla kobiet umożliwiło wielu osobom podjęcie pracy, którą preferują. Jedna z ogólnych tendencji polega na tym, że wraz ze wzrostem poziomu życia przemysł usługowy absorbuje większą część siły roboczej, ponieważ rosnący popyt na ich produkcję nie jest na ogół równoważony, tak jak w przemyśle wytwórczym, przez stopniowe zmniejszanie ilości pracy potrzebnej do wytworzenia danej produkcji.
Daleko idące zmiany, które nastąpiły w liczbach względnych w różnych zawodach i branżach, wymagały odpowiednich zmian w zakresie szkolenia i przydzielania młodych osób rozpoczynających pracę oraz przemieszczania się pracowników już zatrudnionych do innych rodzajów pracy, a często także do innych miejsc. Chociaż część tej adaptacji była nieplanowana i nieukierunkowana, wiele rządów zobowiązało się do wspierania procesu adaptacji za pomocą polityki rynku pracy. Jednym ze sposobów stosowania tej polityki jest informowanie osób poszukujących pracy o wolnych miejscach pracy, które są natychmiast dostępne, oraz ogółu pracowników o perspektywach i wymaganiach dotyczących poszczególnych zawodów. Polityka rynku pracy stara się również ukierunkować osoby wchodzące na rynek pracy na te zawody, na które oczekuje się wzrostu popytu. Jednym ze sposobów osiągnięcia tego celu jest promowanie szkoleń i przekwalifikowania wybranych osób na wybrane zawody. Funkcja przekwalifikowania może zostać rozszerzona, tak jak w Szwecji, aby zaoferować wszystkim pracownikom możliwość zakwalifikowania się do lepiej płatnej pracy przez cały okres ich życia zawodowego.
