Wolny handel, zwany również leseferyzmem, polityką, w ramach której rząd nie dyskryminuje importu ani nie ingeruje w eksport poprzez stosowanie taryf (do importu) lub subsydiów (do eksportu). Polityka wolnego handlu nie musi jednak oznaczać, że państwo rezygnuje z wszelkiej kontroli i opodatkowania importu i eksportu.
Teoretyczny przypadek wolnego handlu opiera się na argumencie Adama Smitha, że podział pracy między krajami prowadzi do specjalizacji, większej wydajności i wyższej produkcji globalnej. Z punktu widzenia jednego kraju mogą istnieć praktyczne korzyści w ograniczaniu handlu, zwłaszcza jeśli kraj jest głównym nabywcą lub sprzedawcą towaru. W praktyce jednak ochrona lokalnego przemysłu może okazać się korzystna tylko dla niewielkiej mniejszości populacji, a dla reszty może być niekorzystna.
Od połowy XX wieku narody coraz bardziej ograniczały bariery celne i ograniczenia walutowe w handlu międzynarodowym. Inne bariery, które mogą być jednak równie skuteczne w hamowaniu handlu, to kontyngenty importowe, podatki i różne sposoby subsydiowania przemysłu krajowego.
