Dinar, jednostka monetarna stosowana w kilku krajach Bliskiego Wschodu, w tym w Algierii, Bahrajnie, Iraku, Jordanii, Kuwejcie, Libii i Tunezji. Po raz pierwszy został wprowadzony jako „moneta islamska” pod koniec VII wieku przez ʿAbd al-Malik, piątego kalifa (685-705) z dynastii Umajjadów. Dinar ten pochodzi z czasów rzymskich, kiedy znany był jako denar.
Wśród krajów, w których używa się dinara, Irak był pierwszym, który uzyskał niepodległość jako nowoczesne państwo. Iracki dinar jest podzielony na 20 dinarów i odpowiada 1000 filsom. Bank Centralny Iraku ma wyłączne uprawnienia do emisji banknotów i monet w Iraku. Banknoty są emitowane w nominałach od 250 do 50.000 dinarów. Inflacja w dużej mierze spowodowana wojnami i międzynarodowymi sankcjami gospodarczymi w latach 80-tych i 90-tych zmniejszyła siłę nabywczą waluty, co spowodowało, że monety stały się praktycznie nieaktualne po 1990 roku. Jednak w roku 2004, po rozpoczęciu wojny w Iraku, wprowadzono nowe monety 25- i 100-dinarowe; obie zostały następnie wycofane. Na przedniej i tylnej stronie banknotów i monet znajdują się wizerunki, symbole i teksty o arabskim i islamskim znaczeniu historycznym, w tym „spiralny minaret w Sāmarrā” i tama Dokan na rzece „Mały Zab”.
