Panika bankowa, szturm na bank, run na bank (ang. bank run “bieg bankowy”) – sytuacja, w której znaczna liczba klientów danego banku, obawiając się o swoje pieniądze, jednocześnie chce wycofać depozyty. Wynika to z istniejących lub bardzo prawdopodobnych problemów wypłacalności danej instytucji finansowej, które nie zawsze opierają się na obiektywnych przesłankach.
Panika bankowa w wyniku samospełniającej się przepowiedni może być spowodowana niefortunnymi oświadczeniami przedstawiciela rządu, banku, systemu finansowego lub niepotwierdzoną plotką wywołującą panikę. Zjawisko napaści na bank występuje w systemie rezerw częściowych, a jego ryzyko zmniejsza się wraz ze wzrostem wielkości rezerw utrzymywanych przez bank.
Sposoby przeciwdziałania
W dzisiejszych czasach panika bankowa jest rzadkim zjawiskiem. Aby przeciwdziałać temu zjawisku, banki centralne są skłonne udostępniać środki finansowe bankom strukturalnie wypłacalnym, które doświadczyły przejściowych problemów z płynnością. Banki centralne działają wówczas jako kredytodawcy ostatniej instancji. Inne środki służące zapobieganiu lub łagodzeniu skutków paniki bankowej to ratowanie banków znajdujących się w trudnej sytuacji przez rząd, nadzór i regulacja banków komercyjnych, rozwój systemów gwarantowania depozytów oraz uporządkowana likwidacja niewypłacalnych banków.
Historyczne przykłady
W Stanach Zjednoczonych panika bankowa wystąpiła w latach 1893, 1895, 1907 i 1930. (w czasie wielkiego kryzysu), kiedy to doprowadziły do upadku 9000 banków. Ostatnim przykładem w Polsce był Getin Bank w listopadzie 2018 roku.
