Pieniądz elektroniczny – elektroniczny zasób wartości pieniężnych w urządzeniu technicznym, w tym karty przedpłacone, który można wykorzystać do dokonywania płatności na rzecz podmiotów innych niż emitent bez konieczności angażowania kont bankowych w transakcję, ale jednocześnie funkcjonując jako przedpłacona instrument na okaziciela .
E-cash to anonimowy elektroniczny system kasowy, który występuje w postaci wartości zapisanej na określonym urządzeniu, tj. Karcie mikroprocesorowej lub w pamięci komputera. Pieniądz elektroniczny charakteryzuje się przede wszystkim tym, że środkiem płatniczym są pieniądze cyfrowe o określonym nominale, unikalny numer seryjny i zabezpieczenie przed fałszowaniem w postaci podpisu cyfrowego banku emitenta, szyfrowanego algorytmem RSA. Pieniądze są jednorazowe w tym sensie, że „banknot” o danym numerze identyfikacyjnym może zostać użyty do płatności tylko raz, a następnie bank go anuluje. Klienci kupują równowartość monet i banknotów, więc wymieniają gotówkę w stosunku 1: 1 na wartość pieniężną. Zamiast korzystać z kart debetowych lub kredytowych, klient może kupić wielofunkcyjną kartę przedpłaconą (tzw. Portfel elektroniczny), z której można korzystać w taki sam sposób, jak gotówkę lub kartę płatniczą, ale bez konieczności uzyskania zgody osoby trzeciej.
Karty mikroczipowe jako karty płatnicze są ograniczone do niewielkich kwot (150 euro). Mają być wykorzystywane do drobnych płatności: takich jak zakupy małych artykułów spożywczych, paliwo, opłaty parkingowe lub zakup gazety. Ponadto konsekwencje utraty lub kradzieży karty przedpłaconej ponosi jej posiadacz. Taki wniosek wynika z zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 30 lipca 1997 r., Które reguluje działania związane z emisją pieniądza elektronicznego.
Spośród kart wielofunkcyjnych na szczególną uwagę zasługują mikroprocesorowe karty płatnicze zwane inteligentnymi, zaprojektowane tak, aby działały jak portmonetki elektroniczne.] Najwcześniejszym typem takiej karty jest karta telefoniczna, która jest kartą jednofunkcyjną. Jest to przedpłata za usługi telefoniczne. Następcami są karty chipowe, które są kolejną generacją po kartach magnetycznych. Wśród kart chipowych znajdują się pasywne karty pamięci i inteligentne karty mikroprocesorowe, z opcją ładowania sald, ustawiania hasła, szyfrowania danych itp. Po użyciu kart mikroprocesorowych liczba oszustw związanych z kartami płatniczymi została zmniejszona o tyle jak 10 razy. Rozróżnia się chipy kontaktowe i bezkontaktowe:
- Kontaktatowe – jest zrozumiały, podobnie jak karty magnetyczne mają w większości te same funkcje. Muszą być włożone do terminala, bankomatu lub podobnych urządzeń.
- Bezkontaktowe – są wyposażone w antenę wewnętrzną i służą do zdalnego pobierania opłat (jak twierdzi Andersen Consulting), mogą być stosowane w bramach na autostradach płatnych, wjazdach na lotniska itp. Zaletą jest szybki czas obsługi, ponieważ nie wymagają zatrzymywania przed czytnikiem i wkładania kart do terminala.
„Superkarty” zwane Międzynarodowym Stowarzyszeniem PCMCIA (Personal Computer Memory Card International Association) charakteryzują się dużym postępem technicznym w dziedzinie kart inteligentnych. Karty te mają zwykle 4 MB pamięci, którą mogą odczytać notebooki i niektóre komputery. Informacje przechowywane na tego typu karcie mogą obejmować formę podpisów biometrycznych, zdjęć, danych osobowych w celu identyfikacji klienta. Wszystko po to, by chronić klienta i bank przed oszustwem.
E-cash jest jednym z najbardziej rozwiniętych systemów – jest to niemiecki „Geldkarte”. Przez rok od wydania w 1996 r. Niemieckie banki i kasy oszczędnościowe wydały około 22 milionów kart z „gotówką”, które działają również jako karty kredytowe i debetowe. Sukces polegał na tym, że w 2000 r. Można było zapłacić im 20 000 punktów handlowych, przy średniej transakcji wynoszącej 24 marki.
