Socjalizm rynkowy, zwany również socjalizmem liberalnym, system gospodarczy stanowiący kompromis między planowaniem socjalistycznym a wolną przedsiębiorczością, w którym przedsiębiorstwa są własnością publiczną, ale produkcja i konsumpcja są kierowane przez siły rynkowe, a nie przez planowanie rządowe.
Forma socjalizmu rynkowego została przyjęta w Jugosławii w latach 60. w odróżnieniu od centralnie planowanego socjalizmu Związku Radzieckiego. Podobny rozwój miał miejsce na Węgrzech pod koniec lat 60. i na początku lat 70.
Socjalizm rynkowy w praktyce
W różnych gospodarkach istniało wiele elementów socjalistycznego rynku.
Gospodarka byłej Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii jest powszechnie uważana za formę socjalizmu rynkowego, opartego na spółdzielniach będących własnością społeczną, samozarządzaniu pracownikami i rynkowej alokacji kapitału.
Niektóre z reform gospodarczych wprowadzonych podczas Praskiej Wiosny przez Alexandra Dubčka, lidera Czechosłowacji, zawierały elementy socjalizmu rynkowego.[
The Mondragon Corporation w Kraju Basków i Coop we Włoszech są powszechnie wymieniane jako odnoszące duże sukcesy przedsiębiorstwa spółdzielcze oparte na własności pracowniczej lub konsumenckiej i demokratycznym zarządzaniu.
Peter Drucker opisał amerykański system regulowanych funduszy emerytalnych dostarczających kapitał na rynki finansowe jako “socjalizm funduszy emerytalnych”. William H. Simon scharakteryzował socjalizm funduszy emerytalnych jako “formę socjalizmu rynkowego”, dochodząc do wniosku, że jest on obiecujący, ale być może z perspektywami bardziej ograniczonymi niż te, które przewidują jego entuzjaści.
Gospodarka Kuby pod rządami Raula Castro została opisana jako próba przeprowadzenia reform w ramach socjalizmu rynkowego.
Podobną politykę, jak w przypadku socjalistycznej propozycji rynkowej, dotyczącą programu dywidend socjalnych i dochodów podstawowych wdrożono w oparciu o własność publiczną zasobów naturalnych na Alasce (Stały Fundusz Alaski) i w Norwegii (Norweski Państwowy Fundusz Emerytalny).
Białoruś pod rządami Aleksandra Łukaszenki jest czasami określana jako rynkowo-socjalistyczna.
Etiopia pod rządami Abija Ahmeda została niedawno opisana jako socjalistyczna.
