Kwestia stanu banknotów – podobnie jak monet – jest bardzo ważna przy zbieraniu i stanowi element wyceny eksponatów. Stan zachowania banknotów jest szczególnie ważny na aukcjach, gdy kupujący nie może obejrzeć ani ocenić banknotu wystawionego na aukcji.
Poniżej przedstawiamy skalę zachowania banknotów według IBNS (International Bank Note Society, www.ibns.it) – w tym polskich odpowiedników.
Skala brytyjska |
Skala polska |
Opis |
UNC |
I |
Stan bankowy (nieobiegowy) |
-UNC |
– I |
Stan bankowy |
AU (About UNC) |
I / II |
Stan prawie „nieobiegowy” Banknot z minimalnymi śladami obiegu – prawie bankowość (ślad w postaci lekkiego fałdu na dolnej lub bocznej krawędzi – pozostałość po zliczeniu banknotów w banku lub jeden słaby fałd na środku / ale nigdy oba jednocześnie czas /). Banknot jest czysty, z oryginalnym połyskiem. |
XF/EF |
II |
Stan piękny |
VF (Very Fine) |
III |
Stan bardzo dobry |
F (Fine) |
IV |
Stan dobry |
VG (Very Good) |
V |
Stan dostateczny |
G (Good) |
VI |
Stan słaby |
FAIR |
VI / VII |
Banknot bardzo zniszczony, ze sporymi ubytkami papieru, zabrudzeniami i naddarciami. Spore ubytki krawędzi banknotu – zwłaszcza rogów. |
P (Poor) |
VII |
Stan zły |
W przypadku nowoczesnych banknotów doświadczeni kolekcjonerzy ograniczają się do gromadzenia przedmiotów zachowanych tylko w stanie bankowym. Banknoty w słabszych stanach mają prawo być uwzględniane tylko wyjątkowo – i dotyczy to rzadkich banknotów historycznych. Są oferowane na aukcjach nawet w stanie IV. Słabsze stany mogą wzbudzać zainteresowanie tylko bardzo rzadkimi banknotami.