Jaki jest związek między ekonomią a polityką?

1131
Gospodarka jest jednym z najważniejszych obszarów życia społecznego. Większość ludzi dzieli swój czas na pracę zawodową, tj. Produkcję różnego rodzaju towarów i usług oraz życie domowe polegające głównie na spożywaniu produktów innych producentów. Nic więc dziwnego, że gospodarka jest zainteresowana nie tylko ekonomią, ale także polityką.
W rzeczywistości obecnie trudno jest znaleźć ekonomistę, który nie wypowiedziałby się w kwestiach politycznych, ani polityka, który nie miałby nic do powiedzenia w kwestiach gospodarczych. Te dwie grupy ludzi, o których należy pamiętać, mają różne cele i różne zadania do wykonania. Ekonomista – jako przedstawiciel nauki – dąży do jak najpełniejszego i najdokładniejszego opisu funkcjonowania gospodarki. Polityk, jako przedstawiciel władz, realizuje swój program, czyli rodzaj wizji tego, jak powinno wyglądać życie społeczeństwa. Innymi słowy, pierwsza dotyczy przede wszystkim tego, co jest, a druga tego, co powinno być. Sfery te bardzo się od siebie różnią, ale są również od siebie zależne. Polityk, który dąży do zmniejszenia bezrobocia, musi wiedzieć, czym się charakteryzuje i przez co jest powodowany, a także jego wielkość. Tylko wtedy będzie mógł określić powagę problemu i zdecydować, jakie zasoby można przeznaczyć na jego rozwiązanie. Zatem wiedza czysto ekonomiczna ma ogromny wpływ na działania podejmowane przez polityków, a nawet na cele, które starają się osiągnąć.

Aby dać pełny obraz sytuacji, trzeba powiedzieć, że nie tylko ekonomia wpływa na politykę, ale także polityka wpływa na ekonomię. Wynika to z faktu, że polityka jest głównym źródłem popytu na wiedzę ekonomiczną, a co za tym idzie popytu na usługi ekonomistów. Partie i instytucje publiczne wdrażające określoną politykę – na przykład w celu zmniejszenia inflacji, zwiększenia tempa wzrostu gospodarczego lub przeciwdziałania cyklowi koniunkturalnemu – wykorzystują ekonomię zarówno w planowaniu, jak i ocenie i korekcie podjętych działań. Ta pomoc ma bardzo różne formy. Po pierwsze, wymaga opracowania teorii naukowych na temat zjawisk ekonomicznych istotnych dla polityki, na przykład bezrobocia, struktury szarej strefy itp. Po drugie, ekonomiści planują działania w celu rozwiązania problemu przy możliwie najniższych kosztach. Po trzecie, mierzą różne wartości ekonomiczne, próbując określić stan gospodarki i dynamikę jej procesów. Po czwarte, ich zadaniem jest ocena skuteczności wdrożonych polityk i formułowanie propozycji reform. Współczesne kraje zwykle starają się aktywnie uczestniczyć w kształtowaniu wielu różnych dziedzin gospodarki, dlatego ich zapotrzebowanie na doradztwo gospodarcze jest bardzo wysokie. To zapotrzebowanie często określa kierunki badań prowadzonych w dziedzinie ekonomii.

Związek między polityką a ekonomią komplikuje fakt, że niektóre mechanizmy związane z nabywaniem i sprawowaniem władzy politycznej są przedmiotem zainteresowań badawczych ekonomistów. Przykładem takiego mechanizmu jest zjawisko wykonywania czynszu, które przejawia się w tym, że niektórzy przedsiębiorcy, zwykle związani z grupami interesu, mogą wpływać na władze państwowe w celu uzyskania korzystnych dla nich regulacji prawnych, zapewniających wymierne zyski finansowe. Warto również wspomnieć o ekonomicznej teorii demokracji, zgodnie z którą politycy dążą do maksymalizacji swojego zainteresowania, co w ich przypadku ma zapewnić największą władzę. W celu uzyskania jak największej liczby elektoratów zachowują się podobnie do przedsiębiorców próbujących przyciągnąć klientów, dlatego wykorzystują szeroko pojętą reklamę i dostosowują program wyborczy (ofertę) do potrzeb wybranych grup wyborców. Teoria ta jest przekonującym wyjaśnieniem wielu współczesnych procesów politycznych, takich jak podobieństwo programów konkurujących partii. Tak więc ekonomia okazuje się przydatnym narzędziem analizy polityki.

Podsumowując, interakcje między ekonomią a polityką są złożone i silne. Może się to wydawać niepokojące, ale samo w sobie nie jest naganne. Trudno oczekiwać, że politycy przestaną być zainteresowani ekonomią, a ekonomiści polityką. Jednak te obszary ludzkiej działalności podlegają różnym prawom i ważne jest, aby pozostały one wyraźnie i wyraźnie oddzielone od siebie. Istnieje ryzyko, że gospodarka zostanie podporządkowana polityce i zamiast pomagać w rozwiązywaniu ważnych problemów społecznych i gospodarczych, zostanie wykorzystana do uzasadnienia arbitralnych decyzji państwa. Każda dyscyplina naukowa – a zwłaszcza ekonomia – powinna mieć możliwie jak największą autonomię, aby swoboda prowadzenia badań naukowych i – co ważniejsze – formułowania wniosków była jak największa.