Drachma jest to srebrna moneta w starożytnej Grecji, pochodząca z około połowy VI wieku p.n.e., oraz dawna jednostka monetarna współczesnej Grecji. Drachma była jedną z najwcześniejszych monet świata. Jej nazwa wywodzi się od greckiego czasownika oznaczającego “chwytać”, a jej pierwotna wartość odpowiadała wartości garstki strzał. Wczesna drachma miała różną wagę w różnych regionach. Od V wieku p.n.e. Ateny zyskały dominującą pozycję handlową, a ateńska drachma stała się główną walutą.
Grecy podzielili drachmę na 6 oboli lub na 48 chalków (czyli „miedziaków”); kwotę 6000 drachm określano jako talent, 100 drachm nazwano miną.
W wyniku podbojów Aleksandra Wielkiego, ateńska drachma stała się jednostką monetarną świata hellenistycznego. Z czasem srebrne monety jednej drachmy i jej wielokrotności zostały obalone, a stopniowo coraz większe proporcje miedzi zostały dodane. Drachma stała się również prototypem islamskiej monety – dirham. Niemniej jednak, gdy obcy najeźdźcy przejęli kontrolę w Grecji, drachma zniknęła z użycia.
Kiedy Grecja ostatecznie osiągnęła niezależność od Imperium Osmańskiego w 1828 roku, feniks został wprowadzony jako jednostka monetarna; jego użycie było jednak krótkotrwałe, a w 1832 roku feniks został zastąpiony przez drachmę, ozdobioną wizerunkiem króla Otto, który panował jako pierwszy król współczesnej Grecji od 1832 do 1862 roku. Drachmę podzielono na 100 lepty. W 2002 r. Drachma przestała być prawnym środkiem płatniczym po tym, jak euro, jednostka monetarna Unii Europejskiej, stała się jedyną walutą Grecji.
