Karta funduszu (FACT SHEET)

Karta Funduszu

1578

Karta funduszu (FACT SHEET) nazwa angielska dokumentu. Zazwyczaj jest to jedno lub dwustronicowy dokument informacyjny opisujący profil funduszu, jego parametry, wyniki oraz skład portfela inwestycyjnego.

Karty funduszy – pomocne dla inwestorów

Duża dawka kompleksowych informacji ułatwiająca szybką analizę produktu – to główna zaleta karty funduszu
Karta funduszu to krótki dokument (zwykle 1-2 strony), który zawiera podsumowanie najważniejszych informacji o danym produkcie.

Zbiór danych publikowanych przez poszczególne towarzystwa nie jest taki sam – karty są materiałami marketingowymi, więc to, co się w nich umieszcza, zależy od woli danego podmiotu. W celu ułatwienia analiz inwestorom znaczna część TFI tworzy dokumenty, dzięki czemu mają one kompleksowy charakter, zachowując przy tym prostą formę i język.

Sięgając po kartę, możemy dowiedzieć się, dla kogo przeznaczony jest fundusz. Profil inwestora zwykle określa horyzont inwestycyjny klientów, którzy są grupą docelową danego rozwiązania, ich apetyt na ryzyko (lub awersję) i oczekiwania w stosunku do wysokości zysków. Czasami określa się również poziom płynności inwestycji i koncentrację portfela.

Dokument zwykle zawiera także opis polityki inwestycyjnej, który określa, w jakie klasy aktywów inwestowane są zgromadzone fundusze (np. Akcje i obligacje), czy kapitał jest inwestowany bezpośrednio czy pośrednio (np. W inne fundusze, w tym ETF) i na jakie rynki i do jakiego stopnia dane rozwiązanie może być zaangażowane. Oprócz cech syntetycznych materiały często zawierają wykresy pokazujące obecny przydział – w podziale na różne dokumenty, kierunki geograficzne i waluty itp. Część TFI zawiera również listę największych pozycji w portfelu.

Jednym z elementów zapewnianych przez wszystkie TFI są historyczne stopy zwrotu. Karty zwykle zawierają dane krótkoterminowe (od 1 miesiąca do 12 miesięcy), długoterminowe ( kilka lat) i roczne wyniki z ostatnich kilku lat. W tej sekcji, oprócz informacji o samym funduszu, towarzystwa zazwyczaj również określają zachowanie wskaźnika benchmark w podobnych okresach – pozwala to ocenić, jak dane rozwiązanie wypada na tle rynku.

Materiały TFI zawierają również dane dotyczące ryzyka. Najczęściej stosowaną miarą jest SRRI (syntetyczny wskaźnik ryzyka i nagrody), który ilustruje standardowe odchylenie tygodniowych zwrotów w ciągu ostatnich 5 lat. Popularność tego narzędzia wynika z jego prostoty – ryzyko ilustruje 7-punktowa skala, gdzie 1 oznacza rozwiązania o najniższej zmienności jednostki, a 7 najwyższą.

W kartach funduszy nie może również zabraknąć istotnych informacji technicznych. Oprócz danych, takich jak stawki pobieranych opłat (opłaty za zarządzanie i opłaty manipulacyjne), wymagana kwota wpłąt (pierwsza i kolejne) oraz wskaźnik takie jak benchmark, mogą one obejmować wartość aktywów, nazwę zarządzającego lub datę założenia funduszu.

W następnym artykule przyjrzymy się, jak TFI podchodzą do tematu kart funduszy. Standard na polskim rynku nie jest jednolity.