Theodore William Schultz, (ur. 30 kwietnia 1902 r. w pobliżu Arlington w Południowej Dakocie, USA, zmarł 26 lutego 1998 r. w Evanston w stanie Illinois), amerykański ekonomista rolnictwa, którego wpływowe badania nad rolą “kapitału ludzkiego” – wykształcenia, talentu, energii i woli – w rozwoju gospodarczym przyniosły mu udział (wraz z Sir Arturem Lewisem) w Nagrodzie Nobla w dziedzinie ekonomii w 1979 roku.
Schultz ukończył South Dakota State College w 1927 r., a doktorat obronił w 1930 r. na University of Wisconsin, gdzie był pod wpływem Johna R. Commonsa i innych reformatorskich myślicieli. Wykładał w Iowa State College (1930-43) oraz na University of Chicago (1943-1972), gdzie w latach 1946-1961 był kierownikiem wydziału ekonomii.
W książce Transforming Traditional Agriculture (1964) Schultz zakwestionował dominujący pogląd ekonomistów rozwoju, że rolnicy w krajach rozwijających się są irracjonalni w swojej niechęci do innowacji. Twierdził on, że przeciwnie, rolnicy racjonalnie reagują na wysokie podatki i sztucznie zaniżone ceny upraw, ustalane przez ich rządy. Schultz zauważył również, że rządom krajów rozwijających się brakowało usług w zakresie upowszechniania wiedzy rolniczej, które byłyby niezbędne do szkolenia rolników w zakresie nowych metod. Postrzegał on rozwój rolnictwa jako warunek wstępny dla industrializacji.
Jako ekonomista empiryczny, Schultz odwiedzał gospodarstwa rolne, kiedy podróżował, aby lepiej zrozumieć ekonomię rolnictwa. Po II wojnie światowej poznał starszą i najwyraźniej biedną parę rolników, która wydawała się być całkiem zadowolona z ich życia. Zapytał ich dlaczego. Odpowiedzieli, że nie są biedni; zarobki z ich gospodarstwa pozwoliły im na wysłanie czwórki dzieci na studia, a oni wierzyli, że wykształcenie zwiększy produktywność ich dzieci, a co za tym idzie, ich dochody. Rozmowa ta doprowadziła Schultza do sformułowania swojej koncepcji kapitału ludzkiego, którą, jak doszedł do wniosku, można by studiować używając tych samych terminów, które stosuje się do kapitału nieludzkiego. Kapitał ludzki mógłby jednak zostać wyrażony w formie produktywnej wiedzy.
Wśród jego publikacji znalazły się: Rolnictwo w niestabilnej gospodarce (1945), Ekonomiczna wartość edukacji (1963), Wzrost gospodarczy i rolnictwo (1968), Inwestycje w kapitał ludzki (1971) oraz Inwestowanie w ludzi: Ekonomika jakości ludności (1981).
