Jak odróżnić tymczasową korektę na rynku niedźwiedzi od ostatecznego końca negatywnego trendu? Wiodące wskaźniki koniunktury są pomocne inwestorom giełdowym.
Według jednego z popularnych twierdzeń o związku między sytuacją na giełdzie a sytuacją makroekonomiczną, giełda dyskontuje przyszłe wydarzenia w gospodarce. Jeśli to stwierdzenie jest prawdziwe, to bessy muszą się skończyć (zakończyć?) Znacznie wcześniej niż recesja na Zachodzie i spowolnienie polskiej gospodarki. Problemy jak zawsze zaczynają się, gdy próbujemy wyciągnąć praktyczne wnioski z takich niejasnych stwierdzeń. Jakie konkretne dane makro są dyskontowane z wyprzedzeniem przez giełdę? Jak odróżnić moment, w którym giełda dyskontuje faktyczną poprawę sytuacji fundamentalnej od wzrostu spowodowanego przedwczesnymi nadziejami?
Giełda niczym prorok?
Czy przypisywanie prorockim możliwościom giełdy jest uzasadnione? Możesz dowiedzieć się, że coś jest nie tak, nawet analizując wydarzenia z ostatnich dwóch lat. Bessa urodziła się już latem 2007 r., Tj. W okresie, gdy żaden szanujący się ekonomista prawdopodobnie nawet nie pomyślał, że ponad rok później rynki światowe wstrząśnie niespotykany kryzys finansowy, który szybko przełoży się na głęboką recesję w Gospodarki zachodnie.
W drugiej połowie 2007 r., Kiedy ceny akcji dopiero zaczynały odchodzić od historycznych maksimów, teoria, że trend spadkowy na giełdzie był całkowicie nieuzasadniony, była popularna wśród ekonomistów i analityków, ponieważ polska gospodarka jest w świetnej formie. Dopiero z czasem teza ta wygięła się pod wpływem coraz gorszych odczytów ekonomicznych. Dopiero w sierpniu 2008 r., Czyli ponad rok po rozpoczęciu bessy, produkcja przemysłowa w Polsce spadła poniżej poziomu rok wcześniej. Dopiero wtedy stało się jasne, że spadek cen akcji nie był tak irracjonalny.
Czy rynek akcji jest naprawdę prorokiem? Czy to zjawisko można w jakiś sposób wyjaśnić, czy należy je po prostu uznać za rodzaj dogmatu? Wyjaśnienie wynika z faktu, że w gospodarce nic się nie dzieje z dnia na dzień. Wszystkie procesy rozwijają się stopniowo, często przez wiele miesięcy. Fakt, że apogeum kryzysu finansowego i gospodarczego miało miejsce na przełomie 2008 i 2009 r., Nie oznacza, że sytuacja gospodarcza była wcześniej świetna. Możesz się o tym dowiedzieć, analizując tak zwane wykresy. wiodące wskaźniki, które na bieżąco odzwierciedlają zmiany w gospodarce – znacznie wcześniej niż oficjalne dane, takie jak odczyty PKB.
W przypadku polskiej gospodarki jednym z najlepiej wypadających wskaźników wiodących jest PMI (Purchasing Managers Index) dla przemysłu, publikowany na początku każdego miesiąca przez Markit Economics i oparty na badaniu wybranych przedsiębiorstw (pytania dotyczą m.in. inne, wielkość produkcji, nowe zamówienia, zapasy, zatrudnienie i ceny).
Jeśli spojrzymy na wykres PMI, zobaczymy, że sygnały pogorszenia sytuacji fundamentalnej były widoczne już jesienią 2007 r., Tj. Wkrótce po narodzinach bessy (w tym czasie wcale nie było to oczywiste) mieliśmy do czynienia z bessą). We wrześniu 2007 r. Wskaźnik PMI spadł do najniższego poziomu od 25 miesięcy. Ignorowanie tak poważnego sygnału i naleganie na rzekomo wielkie perspektywy gospodarcze okazało się później bardzo kosztowne.
Zagadka wyjaśniona
Dzięki analizie PMI okazuje się, że podstawowym wyjaśnieniem jest nie tylko początek bessy, ale także cały jej przebieg. Wykres pokazuje, że ceny akcji systematycznie spadają, a jednocześnie konsekwentnie spada PMI.
Aby zrozumieć związek między giełdą a gospodarką, kluczowe jest rozróżnienie między konkretnym poziomem PMI a trendem, w którym się znajduje. Fakt, że PMI ma wartość równą np. 45 punktów jest samo w sobie praktycznie bezwartościową informacją dla inwestorów. Ważne jest, czy PMI rośnie, czy spada. To rozróżnienie jest również pomocne w wyjaśnieniu zjawiska dyskontowania wydarzeń gospodarczych przez wspomnianą na początku giełdę. Początek bessy w drugiej połowie 2007 r. Można potraktować równie dobrze, jak prognozę nagłego spowolnienia gospodarczego rok później, a także odzwierciedlenie stopniowo rozwijającego się negatywnego trendu widocznego na wykresie PMI (drugie wyjaśnienie to bardziej racjonalne).
Obserwacja PMI pomogłaby inwestorom uniknąć wielu strat podczas bessy. Na przykład: silne odbicie cen akcji w lipcu 2008 r. Lub pod koniec października wywołało pytanie, czy jest to tylko tymczasowa korekta, czy koniec bessy. PMI poinformowało, że pierwsza odpowiedź była poprawna – w obu przypadkach kontynuowała gwałtowny spadek, bez żadnych oznak przełomu w gospodarce. Odbicie PMI rozpoczęło się dopiero w styczniu tego roku i trwa do chwili obecnej, sygnalizując poprawę podstawowych perspektyw. Tym razem wskaźnik potwierdza poprawę nastrojów na warszawskiej giełdzie.
Jednym z problemów jest to, że PMI nie zawsze porusza się w tak nieprzerwanych trendach, jak w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Na przykład: w okresie od kwietnia 2001 r. Do maja 2003 r. Wskaźnik wzrósł i spadł jeden raz, nie dając jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy recesja się skończyła.
Wskaźnik OECD też jest pomocny
Przydaje się inny wskaźnik wiodący, obliczany i publikowany co miesiąc przez OECD (Composite Leading Indicator). W przeciwieństwie do PMI, nie opiera się on na badaniach, ale na kilku innych starannie wybranych zmiennych makroekonomicznych (w Polsce na przykład produkcja węgla kamiennego). Jak widać na wykresie, trendy w CLI są bardziej „wygładzone” niż trendy PMI. Znacznie łatwiej jest tutaj „złapać” punkty zwrotne, które występują nie częściej niż raz na kilka miesięcy. Obecnie CLI rośnie od stycznia, co potwierdza optymistyczne wnioski z analizy PMI. Są to poważne sygnały dla inwestorów długoterminowych, dla których ważne są miesięczne trendy na giełdzie, a nie krótkoterminowe wahania.
Główny wskaźnik obliczony przez OECD również nie jest pozbawiony wad (jego wartości są regularnie przeglądane, nawet wiele miesięcy temu, co powoduje przesunięcie punktu zwrotnego w gospodarce z czasem), ale niestety jest to charakter finansowy rynki, na których nie istnieją idealne narzędzia do zarabiania pieniędzy. Ryzyka nie da się całkowicie wyeliminować, ale jak widać można je znacznie zmniejszyć.
