Dywersyfikacja ryzyka inwestycyjnego to strategia stosowana przez inwestorów giełdowych do zarządzania ryzykiem. Rozdzielając pieniądze na różne aktywa i sektory, możesz liczyć na zawirowania w jednym obszarze, które zostaną zrównoważone przez inne inwestycje. Ta strategia jest przeciwieństwem „wkładania wszystkich jajek do jednego koszyka” (zobacz także: Powiedzenia i cytaty giełdowe).
Dywersyfikacja ryzyka inwestycyjnego
Dywersyfikacja portfela polega na dywersyfikacji inwestycji w portfelu inwestycyjnym. Dywersyfikacja portfela poprawia wskaźnik oczekiwanych przychodów do ryzyka. Im mniejsza jest współzależność zmian cen instumentów finansowych w portfelu, tym mniejsza jest zmienność stóp zwrotu (ryzyka) całego portfela. Ryzyko portfela inwestycyjnego zależy nie tylko od ryzyka poszczególnych inwestycji wchodzących w skład portfela, ale również od stopnia korelacji pomiędzy stopami zwrotu z tych inwestycji. W przypadku ujemnej korelacji straty z jednego depozytu mogą być rekompensowane przez zyski z innego.
Dywersyfikacja może zostać osiągnięta poprzez wybór różnych rodzajów depozytów (np. nieruchomości, towarów, akcji, obligacji, tytułów uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych), a także dywersyfikację geograficzną depozytów, w podziale na sektory lub emitentów.
Gdzie słyszałeś o dywersyfikacji ryzyka?
Termin ten jest często używany w okresach zawirowań gospodarczych, kiedy rośnie niepewność na rynkach finansowych. Zamiast narażać się na wahania na giełdzie, inwestorzy powinni szukać innych aktywów, takich jak obligacje czy rozważyć inwestowanie w towary i surowce.
Co powinieneś wiedzieć o dywersyfikacji ryzyka?
Wszystkie rodzaje inwestycji wiążą się z pewnym ryzykiem, którego nie można całkowicie uniknąć. Dobrą wiadomością jest to, że dywersyfikacja ryzyka może przynajmniej pomóc uniknąć nadmiernej ekspozycji na ryzyko w danym obszarze.
Zróżnicowanie inwestycji to nie tylko rozłożenie pieniędzy na różne aktywa. Należy je raczej podzielić na firmy różnej wielkości, z różnych sektorów i regionów geograficznych.
Dywersyfikacja ryzyka jest również ważna w świecie realnego biznesu. Na przykład, zamiast specjalizować się w jednym obszarze, firma może rozszerzyć działalność o nowe produkty i sektory.
Jak inwestować – dywersyfikacja
Chociaż ryzyka nie można całkowicie wyeliminować podczas inwestowania, istnieją metody, które pozwalają skutecznie go zmniejszyć. Sprawdzone i dostosowane do początkujących inwestorów metody zostały wspomniane w naszej poprzedniej publikacji. W tym artykule skupimy się na dywersyfikacji inwestycji.
Dywersyfikacja portfela jest najpopularniejsza i definiowana jako jedna z najbardziej skutecznych metod ograniczania ryzyka. Cały sens tego narzędzia można zawrzeć w popularnym powiedzeniu: „Nigdy nie wkładaj wszystkich jajek do jednego koszyka”. W odniesieniu do portfela inwestycyjnego oświadczenie to należy rozumieć jako podział portfela na różne rodzaje inwestycji, między innymi pod względem rodzaju rynku (np. Surowce, waluty, akcje, obligacje), przemysłu (w przypadku akcji) lub zasięg geograficzny, który obejmuje podmioty (np. akcje, fundusze akcji przedsiębiorstw z określonego regionu). Dlatego celem jest wybór inwestycji, które różnią się szczególnymi cechami.
Należy pamiętać, że istnieje bezpośredni proporcjonalny związek między ryzykiem a oczekiwaną stopą zwrotu. Im wyższe ryzyko, tym wyższa oczekiwana stopa zwrotu.
- Jedna z pierwszych teorii na temat dywersyfikacji została stworzona przez laureata Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii Harry’ego Markowitza. Zgodnie z jego koncepcją powinniśmy szukać tak zwanych portfeli efektywnych, tj. Takich, które dają najwyższe stopy zwrotu przy danym ryzyku lub tych, które mają najmniejsze ryzyko przy danej stopie zwrotu. Istnieje tutaj bardzo duży aspekt indywidualny ze względu na różne podejścia do ryzyka straty i oczekiwań potencjalnych zysków.
- Zasady dywersyfikacji portfela składającego się wyłącznie z akcji, zasady dywersyfikacji przedstawił kolejny laureat Nagrody Nobla – William Sharpe. Zgodnie z założeniami amerykańskiego ekonomisty wybór firm o różnych współczynnikach korelacji zwrotu odgrywa kluczową rolę w zmniejszaniu ryzyka. Jednocześnie współczynnik korelacji ilustruje stopień zależności między stopami zwrotu danych aktywów. Dlatego efektem zwiększenia liczby spółek (ich udziały w portfelu powinny być równe) będzie zmniejszenie ryzyka całego portfela, ponieważ będzie on coraz mniej zależał od ryzyka poszczególnych papierów wartościowych. W związku z tym będzie coraz bardziej zależeć od ryzyka parowania akcji. Należy zauważyć, że zwiększenie liczby spółek w portfelu jest ograniczone, dopóki dalszy wzrost liczby papierów wartościowych nie doprowadzi do zmniejszenia ryzyka – dodaje Adam Anioł. W tym przypadku mamy do czynienia z dywersyfikacją portfela. Oznacza to, że korzyści wynikające ze spadającego ryzyka nie są współmierne do kosztów nowych zakupów. Najczęściej uważa się, że optymalna liczba spółek w portfelu nie powinna przekraczać dwudziestu pozycji.
Szybki rozwój rynków finansowych stwarza okazję do dywersyfikacji tzw. Międzynarodowego. Dostępne instrumenty pozwalają inwestować na rynkach zagranicznych. Oznacza to możliwość wyboru firm o niskiej korelacji stóp zwrotu w stosunku do przedsiębiorstw krajowych. Należy jednak pamiętać, że takim działaniom towarzyszy ryzyko kursowe, które może znacząco wpłynąć na końcowy wynik inwestycji.
Podejmując niezależne inwestycje, nie powinniśmy zapominać o omawianej metodzie, której skuteczność jest często niedoceniana przez początkujących inwestorów. Dywersyfikacja pozwala zmaksymalizować zyski przy możliwie najniższym poziomie ryzyka, a zatem w pełni spełnia swoją rolę. Skutecznie chroni również przed znaczną utratą kapitału, który bez tej wiedzy moglibyśmy zainwestować tylko w jeden instrument finansowy lub w jedną spółkę. Jeśli podejmiemy tak wysokie ryzyko, na pewno będziemy pamiętać tę stratę przez długi czas.
