Kompetencje w zakresie udzielania kredytów

Stopień swobody bankowca przy autoryzowaniu decyzji kredytowych (zob.kredyt), pochodzący z limitów wewnętrznych przydzielonych osobom, które są w stanie użyć własnego osądu bankowca. Aby uzyskać określony wolumen portfela, bank musi przetworzyć wiele transakcji. Ponadto duża część analizy kredytowej z konieczności prowadzona jest w kontakcie z kredytobiorcą. Jako że czynnik czasu zmusza bank do podejmowania decyzji w zdecentralizowany sposób, przydziela on pracownikom limity, uzależnione od pozycji w hierarchii banku, doświadczenia i dotychczasowych wyników. Kompetencje w zakresie udzielania kredytów określa się zwykle w kategoriach ekspozycji (zob. poniższy cytat). Na przykład limit kierownika oddziału może wynosić 100 tys. USD, a wiceprezesa – 1 mln USD. Ustalając te kwoty, trzeba pamiętać o zachowaniu równowagi. Bez względu na to, o jakie dokładnie kompetencje chodzi, nie do przecenienia jest tu znaczenie polityki kontroli i równowagi, której prowadzenie pozostaje jednak tym trudniejsze, im więcej swobody otrzymują poszczególne osoby. Poza tym „niesforny pożyczkodawca” może świadomie przekroczyć przyznany mu limit, obchodząc politykę kredytową. Jednocześnie rozdawanie kompetencji kredytowych stanowi formę dywersyfikacji – unika się w ten sposób centralizacji złych praktyk, na których mógłby ucierpieć cały bank. Decentralizacja umożliwia także podejmowanie większej części decyzji „na miejscu”, bez zbędnej biurokracji, przyspieszając proces decyzyjny. Ostrożny bankowiec nie szafuje swoimi kompetencjami kredytowymi. Wie, że za swoje decyzje poniesie pełną odpowiedzialność.

Co można zaakceptować?

Od stopnia ekspozycji kredytowej zależy zazwyczaj to, komu banki zwykle przydzielają kompetencje w zakresie udzielania kredytów. Duża ekspozycja wymaga oceny pracownika wyższego szczebla, jakie ryzyko można zaakceptować. W ten sposób systemy banku stają się spójne.

T. H. Donaldson, Thinking About Credit (1988), s. 84