Reguła Taylora

Ogólna zasada przyświecająca ustalaniu przez bank centralny stóp procentowych (jej nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego ekonomisty). Jeśli nie ma luki popytowej (tzn. nadmiaru mocy produkcyjnych w gospodarce), a inflacja pozostaje na poziomie docelowym (w przypadku większości krajów 1–2%), stopy procentowe należy ustanowić na poziomie „neutralnym”, tzn. niewywołującym zmian. Gospodarka ani nie przyspieszy, ani nie zwolni. Jeśli powstanie luka popytowa (tzn. produkcja prześcignie moce produkcyjne) lub inflacja przekroczy cel, należy podnieść stopy procentowe, aby ochłodzić przegrzewającą się gospodarkę. Jeżeli natomiast gospodarka nie będzie wykorzystywać swojego potencjału lub jeżeli spadnie inflacja, należy rozluźnić politykę stóp procentowych, tym samym pobudzając produkcję. Analiza faktycznych stóp procentowych w USA (poniżej) ukazuje, że Rezerwa Federalna zbyt późno podniosła stopy procentowe, co mogło się przyczynić do powstania bańki spekulacyjnej i ostatecznie do wybuchu kryzysu kredytowego lat 2007–2009.