Stopa referencyjna

Określenie każdej publikowanej stopy procentowej mogącej służyć jako podstawa oprocentowania kredytów i instrumentów finansowych. Na przykład w  Kanadzie zmienne stopy procentowe ustalane są na bazie stopy „głównej” (prime). Kredytobiorca może więc otrzymać ofertę z oprocentowaniem według stopy „głównej plus 1%”. Niektóre banki wolą termin „stopa podstawowa” (base) czy też „kosztowa” (cost of funds). O ile stopę referencyjną ustala sam bank, o tyle robi to zwykle na podstawie notowań rynkowych – w każdym razie w sposób przejrzysty i otwarty. Stopę referencyjną można też wskazać w sposób bardziej rygorystyczny, uniemożliwiający obu stronom kontraktu finansowego wszelkie manipulacje. Ustala ją wówczas niezależne ciało o neutralnym nastawieniu do każdej ze stron. Przykładem służy oprocentowanie bonów skarbowych. Na rynkach globalnych w roli stóp referencyjnych w  umowach finansowych powszechnie wykorzystuje się stopę LIBOR, ustalaną przez Brytyjskie Stowarzyszenie Bankierów (BBA), a także stopę właściwą dla instrumentów pochodnych, którą wyznacza Międzynarodowe Stowarzyszenie Swapów i Instrumentów Pochodnych (ISDA).