Zastaw rejestrowy
Zastaw rejestrowy jest to jedna z form zabezpieczenia roszczeń. Wykorzystywany jest chętnie przez wierzycieli udzielających drobnych kredytów, czy pożyczek. W odróżnieniu od zabezpieczenia hipotecznego pozwala on na wykorzystanie poszczególnych składników majątku, które mogą być zabezpieczeniem zobowiązania. Wobec tego, aby uzyskać pożyczkę możemy zastawić np. nasz samochód.
Celem zastawu rejestrowego jest zabezpieczenie danej wierzytelności (wierzytelność to uprawnienie wierzyciela do żądania spełnienia przez dłużnika danego zobowiązania). Z chwilą ustanowienia zastawu wierzyciel nabywa prawo, na mocy którego będzie mógł dochodzić zaspokojenia z obciążonej rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością. Będzie miał też pierwszeństwo przed innymi wierzycielami właściciela obciążonej rzeczy.
Jedną z najważniejszych cech zastawu rejestrowego jest możliwość pozostawienia przedmiotu zastawu w rękach zastawcy, który może korzystać z rzeczy obciążonej. Taka konstrukcja pozwala na idealne wykorzystanie zastawu jako formy zabezpieczenia przedsiębiorców.
Przedmiotem zastawu rejestrowego mogą być rzeczy ruchome i zbywalne prawa majątkowe, z wyjątkiem:
- praw mogących być przedmiotem hipoteki;
- wierzytelności na których ustanowiono hipotekę;
- statków morskich mogących być przedmiotem hipoteki morskiej.
Jak skorzystać z zastawu?
Celem zastawu rejestrowego jest zabezpieczenie danej wierzytelności . Z chwilą ustanowienia zastawu wierzyciel nabywa prawo, na mocy którego będzie mógł dochodzić zaspokojenia z obciążonej rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością. Będzie miał też pierwszeństwo przed innymi wierzycielami właściciela obciążonej rzeczy. Należy podkreślić, że pierwszeństwo w zaspokojeniu należności zabezpieczonych zastawem rejestrowym może zostać ograniczone wyłącznie na mocy odrębnych przepisów.
W celu ustanowienia zastawu rejestrowego wymagane jest jednoczesne spełnienie się dwóch przesłanek. Mianowicie niezbędne jest zawarcie umowy o ustanowienie tego zastawu (umowa zastawnicza). Powinna być ona zawarta pomiędzy osobą uprawnioną do rozporządzania przedmiotem zastawu (zastawcą), a wierzycielem (zastawnikiem). Umowę taką należy zawrzeć koniecznie w formie pisemnej. Owa umowa powinna także zawierać imiona i nazwiska, datę podpisania oraz adres zastawnika, zastawcy, czy też dłużnika (w sytuacji, gdy nie jest on jednocześnie zastawcą). W umowie należy też dokładnie określić przedmiot zastawu oraz zobowiązania zabezpieczonego zastawem wraz z określeniem tzw. „najwyższej sumy zabezpieczenia”.
