Naruszenie warunków innej umowy wierzyciela

Postanowienie umowy kredytowej, na mocy którego naruszenie jednej umowy automatycznie oznacza naruszenie drugiej. Klauzula stosowana jest zazwyczaj, gdy cel dwóch kredytów pozostaje blisko powiązany. Przykładowo dwa banki mogą udzielać kredytu temu samemu kredytobiorcy, jeden na bardziej rygorystycznych warunkach i postanowieniach niż drugi. Bez klauzuli braku naruszeń innych umów „surowszy” bank mógłby w pewnej sytuacji stwierdzić naruszenie warunków umownych, podczas gdy bank oferujący łagodniejsze warunki może wyłącznie biernie przyglądać się temu samemu naruszeniu. Również poręczyciel jest nierozerwalnie związany z kredytobiorcą: gdy znajdzie się on w złej sytuacji, negatywnie wpływa to na możliwość spłaty przez kredytobiorcę, co wystawia kredyt na ryzyko. Instytucja naruszenia powiązanego jest prawdopodobnie niedoskonałym sposobem ochrony przed ryzykiem zapadalności, tj. pogorszeniem zdolności kredytowej kredytobiorcy (zob. poniższy cytat). Kredytodawcy mówią w pewnym sensie: „będziemy szczęśliwi wyłącznie, jeśli szczęśliwi będą pozostali”, co stanowi zrzeczenie się odpowiedzialności na rzecz innych kredytodawców. Również z perspektywy kredytobiorcy naruszenie powiązane jest wadliwe. Zaciąganie kredytu u pożyczkodawców powią- zanych klauzulami braku naruszeń tworzy prawdziwy „domek z kart”, ponieważ problemy z jednym kredytem mogą doprowadzić do upadku całego przedsiębiorstwa.Zob. też: naruszenie technicznych warunków umowy.

Półśrodki

Prawdopodobieństwo diametralnej i nieprzewidzianej zmiany sytuacji podczas okresu obowiązywania umowy kredytowej jest większe dla kredytów średnioterminowych. Bank potrzebuje przede wszystkim mechanizmów pozwalających na aktywne reagowanie na zmiany, jeśli grozi ona bezpieczeństwu kredytu. Niektóre banki korzystają
z klauzuli istotnej niekorzystnej zmiany sytuacji dłużnika, a w przypadku kredytów krótkoterminowych opierają się na obustronnych klauzulach stwierdzenia niewykonania zobowiązań; banki, które rozumieją prawdziwą istotę warunków umowy kredytowej, postrzegają te środki jako niesatysfakcjonujące zarówno dla kredytobiorcy, jak i dla samego banku.

T.H. Donaldson, Thinking About Credit, 1988, s. 69

Zobacz: Naruszenie warunków umowy