Ochrona przed ryzykiem kredytowym – ogólny termin odnoszący się do wszystkich mechanizmów transferu ryzyka, ale zazwyczaj kojarzony z kredytowymi instrumentami pochodnymi. W celu minimalizacji ryzyka bank kupuje ochronę przed ryzykiem kredytowym. Tym samym można powiedzieć: „bank kupił ochronę przed ryzykiem kredytowym pokrywającą zagrożenie”, tj. zawarł umowę swapu na zdarzenie kredytowe. Bank może także sprzedać ochronę przed ryzykiem kredytowym innemu kredytodawcy jako alternatywę dla bezpośredniego udzielania kredytu (zob. poniższy cytat). Alternatywne, ale znacznie rzadziej stosowane znaczenie (np. w amerykańskiej ustawie „Consumer Credit Protection Act”) dotyczy legislacji w zakresie praw konsumenta, która zakazuje nieuczciwych praktyk kredytowania, takich jak ukryte opłaty, wygórowane stopy procentowe, nękanie z tytułu windykacji itp.
Kupione i sprzedane
Bank wykorzystuje również kredytowe instrumenty pochodne w swoich inwestycjach oraz portfelach kredytowych. Ochrona przed ryzykiem kredytowym jest sprzedawana jako alternatywa dla obligacji lub aktywów kredytowych bądź kupowana w celu zarządzania ryzykiem kredytowym w portfelu kredytowym niewłączonym do obrotu.
„Derivative instruments and structured transactions”, fragment Raportu rocznego Scotiabanku za rok 2008, s. 72
