Pracownik bankowości inwestycyjnej (cechy)

Zestaw cech i zachowań charakterystycznych dla personelu banku inwestycyjnego, szczególnie traderów i specjalistów w dziedzinie doradztwa finansowego. Według powszechnie uznawanych kryteriów (źródło: cechy psychologiczne Myers-Briggs) większość tych osób cechuje:

• introwersja – koncentracja na własnym świecie (a nie: ekstrawersja);
• poznanie – upodobanie do twardych faktów i detali (a nie: intuicja);
• myślenie – pracownicy stosują racjonalne procesy (a nie: odczuwanie);
• osądzanie – podejmowanie decyzji i wykonywanie zadań (a nie: obserwacja).

Choć te same cechy spotykamy u pracownika bankowości komercyjnej, w banku inwestycyjnym pracują zwykle osoby nie tak ostrożne, chętniej podejmujące ryzyko. Ponieważ rynek wynagradza kreatywność, cenione mogą też być cechy związane z intuicją i odczuwaniem. Złożoność rynku kapitałowego i ryzyko zawieranych transakcji powoduje, że od pracownika bankowości inwestycyjnej oczekuje się pewności siebie i kompetencji. Odzwierciedleniem negatywnego wizerunku bankowca jest w przypadku bankowca inwestycyjnego „finansista macho”.

Samce alfa

Uważano – a już od czasu studiów w Harvard Business School dobrze wiedział, co myślą ludzie spoza banku – że w amerykańskim biznesie istnieją dwa rodzaje mężczyzn. Pierwsza grupa to samce alfa – ludzie z bankowości inwestycyjnej, funduszy hedgingowych, arbitrażu, nieruchomości i innych form budowania mocarstw. To oni byli hazardzistami, konkwistadorami, ryzykantami (…). Była też druga grupa – mężczyźni pasywni, szukający swojego miejsca w bankowości komercyjnej, w której pożyczało się tylko pieniądze, mościło w fotelu i odbierało odsetki.

Tom Wolfe, A Man in Full, 1999

Podobnie jak u kuzynów w bankowości komercyjnej, tak i tutaj charakter pracy decyduje o typowych cechach pracownika. „Transakcyjny” tryb bankowości inwestycyjnej powoduje, że każdy oceniany jest według ostatniej operacji. Presja ta sprzyja budowie kultury sprzedażowej i determinacji, aby „pokonać rynek”, gdyż „na każdym rynku, zupełnie jak w pokerze, znajdzie się jakiś głupiec”. Jest to postawa zupełnie inna niż w opartym na relacjach banku komercyjnym, gdzie bank zarabia, jeśli tylko klient nie stwarza problemów i pozostaje wypłacalny. Kolejna różnica dotyczy wynagrodzeń. Odnoszący sukcesy pracownik banku inwestycyjnego zarabia zwykle więcej dzięki systemowi bonusów, w ramach którego personelowi przypada dotycząca go bezpośrednio część zysków banku z obrotu. Różnice stylu i podejścia powodują, że kultura korporacyjna banku inwestycyjnego różni się od kultury banku komercyjnego; gdy ludzie z obu światów pracują razem, dochodzi nieraz do konfliktów.