Inwestowanie na giełdzie papieró wartościowych to sztuka, której nie można w pełni opisać w podręcznikach. Wymaga wiedzy, pracy, czasu, dyscypliny, a przede wszystkim talentu. Nigdy nie używaj strategii, których nie rozumiesz.

Wybór sposobu inwestowania

Inwestowanie wiąże się z rezygnacją z bieżącej konsumpcji na rzecz przyszłych, choć niepewnych korzyści. Celem inwestowania jest osiągnięcie najwyższej możliwej stopy zwrotu przy akceptowalnym poziomie ryzyka. Sposób inwestowania kapitału na giełdzie zależy od wielu czynników, zarówno zależnych, jak i niezależnych od inwestora, takich jak:

• oczekiwana stopa zwrotu;
• skłonność do akceptowania ryzyka;
• horyzont inwestycyjny;
• poziom wiedzy na temat inwestowania i doświadczenie na rynku kapitałowym;
• sytuacja osobista – wiek, status rodzinny, stan zdrowia;
• sytuacja ekonomiczna – aktywa, oszczędności, wolne fundusze, dochody osobiste, zadłużenie;
• udział inwestycyjny w majątku osobistym;
• dostępny czas, który możesz poświęcić na analizę i monitorowanie sytuacji na giełdzie;
• poziom rozwoju rynku kapitałowego i dostęp do niego;
• sytuacja na rynku kapitałowym i makroekonomicznym.

Strategie inwestycyjne

Spekulacja

Spekulacja jest najpopularniejszą techniką inwestowania. Inwestor kupuje instrumenty finansowe w celu późniejszej odsprzedaży, licząc na wzrost ich cen. Spekulacje można również obliczyć w związku ze spadkiem instrumentów finansowych. Na rynku kontraktów futures może to być sprzedaż kontraktów futures lub krótka sprzedaż w przypadku papierów wartościowych. Ryzyko spekulacyjne zależy od rodzaju instrumentów finansowych, zmienności cen, płynności i rodzaju rynku. Aby osiągnąć dochód ze spekulacji, niezwykle ważne jest, aby wybrać odpowiedni czas na zakup papierów wartościowych, a następnie ich odsprzedaż. Charakterystyczną cechą spekulacyjnych instrumentów finansowych spekulacyjnych są duże wahania cen, które mogą prowadzić do ich nieuzasadnionej ponownej wyceny, tj. Powstania bańki spekulacyjnej. Spekulacje mogą również skutkować zaniżeniem wartości instrumentów finansowych, w tym powiązanych aktywów, np. ceny towarów poprzez spekulacyjną grę o rabat na kontrakty futures. Rynki o niskiej płynności, a także rynki aktywów strategicznych są szczególnie wrażliwe na działania spekulacyjne.

Krótka sprzedaż

Krótka sprzedaż to strategia inwestowania na giełdzie polegająca na sprzedaży pożyczonych papierów wartościowych, a następnie odkupieniu ich i zwróceniu pożyczkodawcy. W momencie zawierania transakcji krótkiej sprzedaży inwestor nie posiada rachunku papierów wartościowych, ale jest zobowiązany do ich dostarczenia na dzień rozliczenia transakcji. W tym celu pożycza papiery wartościowe od instytucji finansowej, np. dom maklerski przechowujący je na własny rachunek, bank, fundusz inwestycyjny lub innego inwestora. Pożyczka papierów wartościowych oznacza w tym przypadku okresowe przeniesienie własności papierów wartościowych na pożyczkobiorcę.

Aby zamknąć krótką pozycję, inwestor kupuje taką samą liczbę papierów wartościowych na rynku, inwestor kupuje taką samą liczbę papierów wartościowych na rynku i zwraca pożyczkodawcy. Za otrzymaną pożyczkę inwestor ponosi opłatę zgodnie z umową zawartą z pożyczkodawcą.

Istnienie zobowiązania z tytułu papierów wartościowych oznacza pozycję krótką. Wynik finansowy tej operacji stanowi różnicę między ceną sprzedaży a ceną zakupu. Dlatego krótka sprzedaż pozwala uzyskać zysk ze spadających cen papierów wartościowych. Jednak w przypadku wzrostu cen papierów wartościowych pozycja krótka generuje straty. Strategia krótkiej sprzedaży jest bardziej ryzykowna niż spekulacja, ponieważ potencjalna strata jest teoretycznie nieograniczona. Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie prowadzi krótką sprzedaż wybranych akcji.

Inne strategie

Strategia kup i trzymaj (ang. buy and hold)

Inwestor stosujący strategię „kup i trzymaj” wybiera akcje na rynku, które jego zdaniem mają szansę wzrosnąć w perspektywie średnio- i długoterminowej. Utworzony w ten sposób skład portfela nie zmienia się w zakładanym okresie inwestycyjnym. Ta strategia przyniosła Warrenowi Buffettowi ogromną fortunę.

Strategia wyczucia rynku (ang. market timing)

Strategia ta opiera się na przewidywaniu kierunku zmian na całym rynku kapitałowym i szybkiej reakcji poprzez zakup wybranych instrumentów finansowych i ich odsprzedaż z zyskiem. Skład portfela inwestycyjnego w ramach tej strategii często się zmienia.

Strategia oportunistyczna

Inwestor giełdowy stara się wykorzystać okazję do zawarcia opłacalnej transakcji. Wymaga to ciągłego monitorowania rynku, ponieważ najlepsze możliwości inwestycyjne pojawiają się sporadycznie i zwykle trwają krótko. Strategia ta może być więc opłacalna w każdej sytuacji rynkowej.

Strategia behawioralna

Inwestor podejmuje decyzje inwestycyjne na podstawie analizy psychologii rynku kapitałowego. Jest to dziedzina wiedzy znana jako finanse behawioralne. Pozwala zrozumieć zasady zachowania tłumu i przewidzieć zachowanie inwestorów giełdowych w różnych scenariuszach rynkowych.

Strategia Benjamina Grahama

Inwestor koncentruje się na określeniu wewnętrznej wartości firmy. Dążąc do zakupu swoich akcji poniżej wartości wewnętrznej, chce zagwarantować margines bezpieczeństwa. Graham wyróżnia trzy sposoby inwestowania, które można opisać jako (i) inwestowanie w aktywa obrotowe, (ii) defensywne inwestowanie w wartość, (iii) inwestowanie w wartość przedsiębiorczą.

Strategia uśredniania ceny nabycia

Inwestor kupuje określoną liczbę akcji wybranej firmy w ustalonych odstępach czasu. W rezultacie cena zakupu pakietu akcji jest równa iloczynowi łącznej liczby akcji i średniej ceny zakupionych akcji, po której akcje zostały zakupione. W tej strategii nie można zainwestować całego kapitału w najmniej korzystnej cenie.

Strategia stałej struktury kapitału

Inwestor dzieli kapitał na dwie części w pewnej proporcji, najlepiej w połowie. Jedna część kapitału przeznaczona jest na zakup akcji, a druga część na zakup bezpiecznych instrumentów finansowych, np. obligacje rządowe. W zależności od sytuacji rynkowej inwestor odbudowuje portfel, tak aby wartość posiadanych akcji była stała.

Strategia zachowania stałego współczynnika

Inwestor dzieli kapitał na dwie części w pewnej proporcji. Jedna część przeznaczona jest na zakup akcji, a druga na zakup bezpiecznych instrumentów finansowych. W zależności od sytuacji rynkowej inwestor kupuje lub sprzedaje jeden lub drugi papier wartościowy, starając się utrzymać proporcję ustaloną na początku.

Strategia cenowo-wskaźnikowa

Inwestor decyduje się na zakup lub sprzedaż akcji w oparciu o wcześniej ustalony zakres zmian wskaźnika cena / zysk (C / Z,ang. P / E) lub wskaźnik cena / wartość księgowa (C / WK,ang. P / BV). W przypadku, gdy wskaźnik dla danych akcji osiągnie górną wartość, inwestor je sprzedaje. Jeśli spadnie do niższej wartości zakresu, inwestor kupuje więcej akcji. Żadne transakcje nie są przeprowadzane ze współczynnikiem P / E lub P / BV w ustalonym zakresie.

Strategia zachowania kapitału

Inwestor kupuje płynne instrumenty finansowe, które zwykle generują niski, ale niezawodny dochód i pozwalają w dowolnym momencie odzyskać zainwestowany kapitał. Taka inwestycja charakteryzuje się niskim ryzykiem, ale także niskim potencjałem zarobkowym. Odpowiedni dla inwestorów z niechęcią do ryzyka, którzy nie oczekują stóp zwrotu znacznie powyżej inflacji, ale otrzymywanych systematycznie.

Strategia bieżącego dochodu

Inwestor kupuje tylko takie aktywa, które przede wszystkim generują stały dochód z zainwestowanego kapitału. Inwestycje obejmują instrumenty finansowe o stałym i wiarygodnym dochodzie, np. odsetki od obligacji. Strategia ta jest stosowana przez inwestorów, którzy chcą zwiększyć swoje bieżące dochody i nie zamierzają ponosić nadmiernego ryzyka.

Style inwestowania

Niezależnie od strategii inwestorzy stosują własne style inwestycyjne. Wybór stylu zależy głównie od oczekiwanej stopy zwrotu i poziomu dopuszczalnego ryzyka.

Konserwatywny styl inwestowania

Polega na inwestowaniu kapitału w najbezpieczniejsze instrumenty finansowe: bony skarbowe, zabezpieczone obligacje, certyfikaty inwestycyjne gwarantowanych funduszy inwestycyjnych, produkty strukturyzowane z gwarancją zwrotu kapitału. Ten styl inwestowania jest odpowiedni dla osób, które nie oczekują wysokich stóp zwrotu przy dużej awersji do ryzyka.

Zrównoważony styl inwestowania

Polega na inwestowaniu kapitału w akcje i bezpieczne instrumenty finansowe, np. obligacje wiarygodnych emitentów. Poziom ryzyka i stopa zwrotu – średnia, w zależności od proporcji między ryzykownymi aktywami a bezpiecznymi aktywami.

Agresywny styl inwestowania

Polega ona na inwestowaniu kapitału w instrumenty finansowe charakteryzujące się dużą zmiennością cen, takie jak akcje dynamicznych spółek, produkty strukturyzowane bez gwarancji kapitału lub instrumenty pochodne. Ten styl jest stosowany przez inwestorów, którzy oczekują wysokich zwrotów i akceptują wysokie ryzyko.

Podsumowanie

Katalog strategii i stylów inwestycyjnych może być dowolnie szeroki. Każdy inwestor może stworzyć własne reguły budowania portfela. Jednak niezależnie od wybranej strategii lub stylu należy zachować spójność. Tylko przy przestrzeganiu określonych zasad można liczyć na osiągnięcie zamierzonego celu inwestycyjnego.