Oszustwa księgowe
Każde celowe działania zmierzające do zmylenia użytkowników sprawozdań finansowych przez sfałszowanie sprawozdawczości. Oszustwa księgowe mają zazwyczaj na celu wprowadzenie w błąd kredytodawców lub inwestorów dla pozyskania kapitału. Często są to to rozpaczliwe próby powstrzymania zagrażającej niewypłacalności. Oszustwo księgowe jest przestępstwem. Ostatnie szeroko nagłośnione przykłady to Enron (USA), Parmalat (Włochy) i WorldCom (USA) – patrz skandal księgowy. Ten ostatni dzierży wątpliwy zaszczyt największego w historii: w 2002 zyski zostały zawyżone o 3,8 miliarda USD poprzez aktywowanie opłat na rzecz miejscowych firm telekomunikacyjnych jako nakładów inwestycyjnych. Oszustwa księgowe są kosztowne w kategoriach niszczenia wartości przedsiębiorstwa. Oszacowano, że inwestorzy stracili ponad 900 milionów USD w 30 wielkich przekrętach w latach 1997–2004 („The Economist”, 28 lipca 2005). W sposób oczywisty oszustwa takie kierują uwagę na biegłych rewidentów, którzy ich nie wykryli.
Tym niemniej, biegli rewidenci jako tacy nie mogą być odpowiedzialni za wykrywanie oszustw, jako że wykracza to poza ich normalne obowiązki. Zobacz Ustawa SarbanesOxley, rachunkowość sądowa, Arthur Andersen.
