Rynek obligacji skarbowych
Rynki obligacji skarbowych, niezależnie od tego, czy są to krótkoterminowe bony skarbowe, czy też długoterminowe obligacje skarbowe, są jednymi z największych rynków na świecie. Rządy zapożyczają się, aby sfinansować deficyt (patrz finanse pań- stwowe). Nawet jeśli występuje nadwyżka, rząd może wyemitować instrumenty dłużne, aby ułatwić działalność krajowego rynku finansowego. Większość krajów wyemitowała obligacje o wartości od 40% do 70% PKB. W latach 1990–1996 obserowano tendencję wzrostową. Następnie odsetek ten zaczął spadać w wielu z 28 krajów podanych w tabeli poniżej (aczkolwiek są pewne wyjątki). Ponieważ rządy nie mogą zbankrutować, zadłużenie skarbu państwa uważane jest za wolne od ryzyka i tworzy istotny punkt odniesienia dla reszty rynku kapitałowego – patrz model wyceny aktywów kapitałowych (model równowagi rynku kapitałowego) a rachunkowość. Niemożność bankructwa wynika z możliwości dodrukowania dodatkowej sumy pieniędzy. Oznacza to, że duże zadłużenie skarbu państwa może potencjalnie spowodować inflację, jeżeli wywierany jest nacisk na bank centralny, aby wykupił dług państwowy, drukując więcej pieniędzy. Ponieważ większość banków centralnych jest jednak niezależna, są one w stanie przeciwstawić się takiemu naciskowi, aczkolwiek jedynie poprzez politykę wzrostu stopy procentowej. Efekt wypychania powstaje, kiedy rządy konkurują z sektorem prywatnym o trudny do zdobycia kapitał.
