Bankowość kupiecka

Grupa małych, wyspecjalizowanych banków, zajmujących się inwestycjami w akcje, bankowością prywatną i doradztwem finansowym w dziedzinie wycen, prywatyzacji czy też restrukturyzacji przedsiębiorstw. Choć teoretycznie konkurowały z większymi od siebie
bankami inwestycyjnymi, tradycyjnie uważane były na wysoce wyspecjalizowane podmioty zajmujące nisze rynkowe, mogąc pochwalić się wyjątkową znajomością specyfiki danej grupy klientów. Unikały raczej obrotu instrumentami finansowymi czy gwarantowania emisji, bo brakowało im sieci dystrybucji. Skojarzenie z ,,kupcem” ma historyczny rodowód: wywodzi się od handlarzy, którzy w związku ze znakomitą znajomością branży byli w stanie finansować innych graczy przez akceptację ich weksla handlowego. Kolejnym etapem było wejście w świat inwestycji i doradzania innym. Model bankowości kupieckiej wywoływał zawsze skojarzenie z elitą firm brytyjskich z siedzibą w londyńskim City. Jednak wielkie reformy rynku, przeprowadzone pod koniec lat 80’. ubiegłego wieku, doprowadziły do wchłonięcia znanych marek (np. Morgan Grenfell, Warburg, Kleinwort Benson) przez większe banki inwestycyjne, choć ostatnio pojawili się też niezależni gracze z nowymi aspiracjami (zob. poniższy cytat).

Powrót do przyszłości

Naszym celem jest przygotowanie firmy do powrotu do przyszłości w postaci klasycznego banku kupieckiego. Chcemy być przedsiębiorstwem niszowym, o wyrazistych opiniach, prowadzącym konserwatywną bankowość prywatną i doradzającym klientom na wysokim poziomie. W świecie rządzonym przez niepewność tradycyjne podejście odzyska walor nowoczesności (…). Istniejemy nie po to, żeby konkurować z kimś o miejsce w tabeli. Zawsze będziemy firmą małą (…). Ludzie chcą z nami pracować, bo czują się bezpiecznie. Szef banku kupieckiego w wystąpieniu Odkurzamy strategię kupiecką

„International Herald Tribune”, 16 grudnia 2010 r., s. 22