Funkcja weryfikacyjna (kredyty)

1102

Funkcja weryfikacyjna (kredyty)

Szczególna funkcja w  procedurze przyznawania kredytów istniejąca w  większości banków. Polega na tym, że ktoś ponownie analizuje wniosek kredytowy przedstawiony przez patrona oraz sprawdza, czy jest on zgodny z polityką udzielania kredytów i standardami sporządzania dokumentacji, a także weryfikuje informacje oraz, w razie konieczności, kwestionuje konkluzje analityczne. Głównym wkładem weryfikatora w niezawodność procesu podejmowania decyzji jest zapewnienie niezależności, dodatkowego poziomu kontroli oraz wydanie eksperckiej opinii. Zazwyczaj funkcja ta realizowana jest przez zespół specjalistów pracujących w lokalizacji centralnej (np. „dział udzielania kredytów”), którego opinii nie kształtują nagrody z centrum zysku (dzięki czemu może wydawać osąd bankowca w  sposób mniej zaangażowany). W  zależności od systemu bankowego, funkcja weryfikatora nie musi oznaczać posiadania odpowiednich uprawnień do podejmowania ostatecznej decyzji. W celu zachowania obiektywności, upoważnienie do udzielania kredytów może zostać wyłączone z obowiązków weryfikatora. W niektórych bankach funkcję określa się również mianem weryfikacji przedkredytowej lub „przeglądu”. Nie należy jej mylić z  weryfikacją kredytów w zakresie istniejących instrumentów kredytowych lub kontroli zgodności całości portfela przeprowadzanej przez dział audytu wewnętrznego.

Hierarchia podejmowania decyzji kredytowej

Ponowna analiza

Ponieważ doradcy kredytowi musieli realizować „zasady zgodności” określone przez komitet ds. polityki kredytowej, uprawnienie do podejmowania decyzji słusznie pozostawało w ich rękach. Weryfikacja większych oraz długoterminowych pożyczek dla nowych kredytobiorców gwarantuje natomiast, że obszary wymagające dodatkowej uwagi poddawane są należytej kontroli. Procedura ta wyjaśnia, dlaczego naszemu bankowi udało się zdobyć większe doświadczenie w udzielaniu kredytów niż innym bankom. Osoba przyznająca kredyty znajduje się blisko klientów, ale problematyczne obszary kredytowania zostały poddane ponownej analizie.

George S. Moore, legendarny amerykański bankier, The Banker’s Life (1986), s. 165