Pomoc finansowa – dawne określenie wsparcia finansowego udzielanego niewypłacalnemu pożyczkobiorcy w kwocie przekraczającej uzasadnioną wysokość krótkoterminowego kredytu, samolikwidującego się zgodnie z doktryną rzeczywistych weksli.
Wynika z niej, że bank powinien finansować co najwyżej weksle będące rezultatem wymiany towarów lub usług (dziś określilibyśmy tę usługę jako „finansowanie należności handlowych”). Kredyty udzielone na podstawie założenia długoterminowej kontynuacji działalności przez dłużnika określane były jako „weksle grzecznościowe”. Bankowcy o przekonaniach liberalnych często przedłużają termin spłaty kredytów krótkoterminowych.
Brak środków na spłatę kredytu jest traktowany jako oznaka występowania deficytów w przepływach gotówkowych lub wykorzystywania gotówki na wydatki inwestycyjne. W bankowości tradycyjnej taka pomoc finansowa była uważana za rzecz negatywną. W skrajnych przypadkach utożsamiano ją nawet z oszustwem w postaci systemu latawcowego. Bankowiec wyświadczający przysługę niepokrytą gwarancjami rzadko znał bowiem dokładne źródło lub termin spłaty. Takie „akty wiary” mają sens jedynie wtedy, gdy bank świadomie udziela pożyczki terminowej po przeprowadzeniu właściwej analizy oraz uzyskaniu odpowiednich zabezpieczeń.
Zbiednieli
Weksel grzecznościowy! Też coś! Chyba nie zbiednieliście?
Anthony Trollope, Premier, 1876
