Rachunek • Obliczenie (żargon)
Nieformalny termin oznaczający szacunkową wycenę lub kalkulację. Często używa się go równoznacznie z rozliczaniem w sensie rachunkowości (co pośrednio implikuje rolę oszacowań księgowych). W niektórych rejonach, jak np. na południu USA, termin ten używany bywa również w sensie „myśleć” lub „uważać”, jak w wyrażeniu „I reckon you’re right” („myślę, że masz rację”).
Rachunek bankowy
Prowadzony przez bank komercyjny rachunek, odzwierciedlający zasoby pieniężne, które bank zobowiązany jest wypłacić klientowi (wła- ścicielowi rachunku) w prawnych środkach płatniczych. Wszelkie dokonywane wpłaty i wypłaty wykazywane są na wyciągu bankowym, który pokazuje również aktualne saldo rachunku. Saldo po stronie Ma oznacza zobowiązanie banku, a dla właściciela rachunku składnik aktywów; odwrotnie jest z saldem po stronie Winien. Rachunki bankowe klasyfikowane są według przeznaczenia: jako oszczędnościowe (przynoszące odsetki), osobiste (czekowe, dla klientów indywidualnych), lub bieżące (obsługujące transakcje gospodarcze). Patrz również uzgodnienie rachunku bankowego, przepływ środków pieniężnych, sprawozdanie finansowe sporządzone metodą dedukcji i kredyt w rachunku bieżącym.
Rachunek bieżący
Tradycyjnie wykorzystywany przez przedsiębiorstwa rachunek bankowy, pozwalający na dokonywanie bieżących wypłat oraz – po uzgodnieniu z bankiem – na przekraczanie salda posiadanych środków (patrz kredyt w rachunku bieżącym). Rachunki bieżące służą do obsługi dużej ilości transakcji wpłat i wypłat, jakie zazwyczaj wiążą się z działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa. Tradycyjnie banki nie ceniły ich jako źródła finansowania (jakim są np. rachunki oszczędnościowe), lecz raczej traktowały je jako źródło zysku z opłat pobieranych za ich obsługę. Prowadzenie rachunku bieżącego przedsiębiorstwa daje bankowi możliwość oferowania właścicielowi rachunku dodatkowych produktów i usług, w szczególności kredytów i pożyczek.
