Uprawnienia kredytowe
Przyznawane bankierom uprawnienia do autoryzowania decyzji kredytowych (zob. funkcja autoryzacyjna, kredyty) w ramach limitów wewnętrznych, egzekwowane przez wykwalifikowane osoby zdolne posługiwać się osądem bankiera. Aby zrealizować swoje cele handlowe, bank musi dokonywać wielu transakcji. Ponadto duża część analizy kredytowej musi się odbywać w kontakcie z kredytobiorcą. Ponieważ względy praktyczne każą stosować zdecentralizowany system podejmowania decyzji, bank przyznaje limity w zależności od stanowiska, posiadanego doświadczenia oraz historii wyników personelu. Zakres autoryzacji kredytowej definiowany jest zazwyczaj pod względem poziomu ekspozycji (zob. poniższy cytat). Przykładowo dyrektor oddziału może mieć uprawnienia do przyznania kredytu w wysokości 100 tys. USD, natomiast wiceprezes może zatwierdzić kredyty w wysokości, powiedzmy, 1 mln USD. Należy znaleźć rozsądną równowagę w zakresie delegacji takich uprawnień. Wartościowa polityka kontroli i równowagi jest niezbędna bez względu na kształt uprawnień kredytowych, ale trudniejsza do utrzymania, jeżeli dani pracownicy mogą dowolnie dysponować zasobami banku w ramach przyznanych limitów. Ponadto niesforni pracownicy mają tendencję do nadużywania uzyskanych uprawnień pod pretekstem polityki kredytowej. Szeroko rozdysponowane kompetencje kredytowe pozwalają jednocześnie na dywersyfikację, a przez to na uniknięcie scentralizowanej polityki kredytowej prowadzącej do udzielania złych kredytów i skutkującej korupcją całego systemu bankowego. Decentralizacja uprawnień kredytowych sprawia, że większość decyzji może zapaść „na miejscu”, bez zbędnej biurokracji, co zdecydowanie przyspiesza ten proces. Roztropni bankierzy wykorzystują swoje uprawnienia kredytowe w sposób bardzo rozważny, są bowiem w pełni odpowiedzialni za podejmowane decyzje.
Co można zaakceptować?
Od stopnia ekspozycji kredytowej zależy zazwyczaj to, komu banki przyznają uprawnienia kredytowe; jeżeli ekspozycja jest znaczna, konieczne będzie uzyskanie oceny pracowników wyższego szczebla, czy ryzyko jest akceptowalne. Pozwoli to na zachowanie integralności systemu bankowego.
T.H. Donaldson, Thinking About Credit, 1988, s. 84
