Upłynnienie aktywów

Przekształcenie niepłynnych aktywów, zazwyczaj zapasów i należności, w gotówkę. (Ponieważ środki trwałe nie są zazwyczaj sprzedawane, wykorzystuje się bowiem je w procesie produkcji, nie są kojarzone ze zjawiskiem upłynnienia aktywów). W przedsiębiorstwach produkcyjnych proces ten jest ciągiem zdarzeń nazywanych cyklem obrotowym: surowce oraz praca przekształcane są w toku procesu produkcyjnego w zapasy, które dzięki sprzedaży przekształcane są w należności. Te ostatnie, poprzez proces odbioru należności, zamieniane są w środki pieniężne. W małym przedsiębiorstwie detalicznym może się to sprowadzać jedynie do sprzedaży zapasów. Po przekształceniu aktywów w środki pieniężne mogą one zostać ponownie zaangażowane w inny cykl obrotowy lub przekazane wierzycielom i akcjonariuszom. Upłynnianie aktywów bywa źródłem stałej spłaty należności, tak jak w przypadku kredytów sezonowych, kiedy aktywa upłynniane są pod koniec łańcucha. W przypadkach, gdy cykl jest ponawiany, upłynnianie aktywów pozwala odnawiać kredyt, ponieważ daje nadzieję, że środki pieniężne mogą zostać w razie potrzeby przeznaczone na spłatę kredytu. Kiedy banki udzielające krótkoterminowych kredytów obrotowych ingerują w proces, udzielając kredytu pod aktywa do upłynnienia, budują „most”, który pozwoli na odzyskanie gotówki w przyszłości (zob. poniższy cytat). Przyspiesza to proces upłynnienia aktywów i uwalnia kapitał, który może zostać produktywnie wykorzystany na innych obszarach. Zob. też: kredyty i pożyczki bankowe.

Proporcjonalnie do możliwości

Kiedy statek nie dociera do portu w planowanym terminie, gdy wstrzymana została poczta, a dłużnik nie spłacił obiecanej raty i/lub inne podobne zdarzenie zaburzyło normalne działanie przedsiębiorstwa, właściciel zyskuje dobrą okazję, by otrzymać pożądaną pożyczkę od swojego bankiera. Podobnie rzecz się ma, kiedy rolnik zmuszony jest zapłacić czynsz, ale nie sprzedał jeszcze zbiorów pszenicy lub inwentarza; lub kiedy bławatnik, handlarz wełną, grabarz albo inny kupiec ponownie zaopatruje magazyny w surowce bądź towary. We wszystkich podobnych przypadkach od bankiera zasadnie oczekuje się udzielenia pożyczki proporcjonalnej do środków kredytobiorcy, jego zwyczajów handlowych i danych okoliczności. Jeśli jesteś świadomy tych wszystkich elementów, niebezpieczeństwo przyznania zbyt lekkomyślnej pożyczki pozostaje niewielkie.

Fragment rozdziału „Occasional overdrafts” z książki George’a Rae, The Country Banker, 1899