Wierzyciel to strona udzielająca kredytu (strona posiadająca zadłużenie to z kolei dłużnik). Choć termin „kredytodawca” bywa używany zamiennie z pożyczkodawcą, istnieje między nimi subtelna różnica**. Pożyczkodawca udzielił już pożyczki; kredytodawca natomiast albo udzielił kredytu, albo gotów jest udzielać kredytów w przyszłości, jak np. w ramach bankowej linii kredytowej. Stąd termin „wierzyciel/ kredytodawca” jest pojęciem szerszym niż „pożyczkodawca”.
Podejmując zobowiązania, wchodzimy w stosunek prawny jako dłużnicy, a podmioty pożyczające nam rzeczy lub pieniądze stają się naszymi wierzycielami, którzy mają prawo dochodzić roszczeń. Kto jest wierzycielem w terminologii gospodarczej?
Prawa przysługujące wierzycielowi
Wierzyciel ma prawo dochodzić swoich roszczeń na drodze sądowej, tj. w postępowaniu mającym na celu zmuszenie dłużnika do spłaty swoich długów. Sąd wydaje wyrok, a następnie nadaje mu rygor wykonalności. Sąd wydaje orzeczenie, które staje się podstawą do egzekucji komornika sądowego. To wierzyciel ma zazwyczaj prawo wyboru komornika sądowego, który będzie prowadził jego sprawę w Polsce – wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, gdy egzekucja dokonywana jest w związku z nieruchomościami. Wyznaczając komornika sądowego wierzyciel powinien złożyć wniosek o wszczęcie egzekucji oraz pisemne oświadczenie o wykonaniu prawa do wyznaczenia komornika sądowego. Na wniosek wierzyciela komornik może przystąpić do egzekucji określonego majątku oraz, za dodatkową opłatą, poszukiwać majątku, z którego można odzyskać wierzytelności. Prawa wierzyciela mogą mieć różny charakter, dlatego też może on z jednej strony natychmiast żądać wykonania zobowiązania, a z drugiej strony sprzedać roszczenie, chociaż zależy to od rodzaju roszczenia. Jeżeli wierzyciel przenosi wierzytelność na inny podmiot, przenosi ją bez zgody dłużnika na osobę trzecią, chyba że byłoby to sprzeczne z prawem, zastrzeżeniem umownym lub charakterem zobowiązania. Nabywca wierzytelności przyjmuje na siebie rolę nowego wierzyciela wobec dłużnika.
