Japan Exchange Group (JPX) jest prywatną korporacją holdingową, która ułatwia obrót finansowymi papierami wartościowymi w Japonii. Upoważniona na mocy ustawy o instrumentach finansowych i giełdzie z 2008 roku, JPX zapewnia infrastrukturę giełdową umożliwiającą handel kontraktami terminowymi, instrumentami dłużnymi i pochodnymi. Z siedzibą w Tokio, należy do elitarnych giełd na świecie, a jego kapitalizacja rynkowa wynosi 4,48 bln USD. Dzięki temu JPX jest wiodącą giełdą w Azji i trzecią co do wielkości na świecie.
JPX posiada trzy główne spółki zależne, z których każda ma określoną funkcję rynkową: Giełdę w Osace, Giełdę Papierów Wartościowych w Tokio oraz Rozporządzenie o Giełdach w Japonii. Pod kierownictwem JPX, Giełda Papierów Wartościowych w Osace i Giełda Papierów Wartościowych w Tokio mają za zadanie zapewnienie dostępu do rynku inwestorom i handlowcom, podczas gdy Rozporządzenie o giełdzie japońskiej służy jako organ samoregulacyjny.
Giełda Papierów Wartościowych w Tokio (TSE) funkcjonuje jako centralny rynek akcji Japonii i zapewnia lwią część całkowitej płynności JPX. Tokijska giełda papierów wartościowych składa się z czterech oddzielnych rynków akcji:
- Pierwsza sekcja,
- Sekcja druga,
- Matki (Rynek Wysokiego Wzrostu i Pojawiających się Akcji)
- i JASDAQ (Japan Securities Dealers Association).
Szczegółowe wymogi dotyczące kapitalizacji rynkowej, historii spółki i jej wielkości są wykorzystywane przy podejmowaniu decyzji o tym, na którym rynku spółka jest notowana. Na rynku Sekcji 1 notowane są spółki o dużej kapitalizacji, a na rynkach Matek i JASDAQ notowane są nowe i wschodzące spółki.[4] Łącznie na rynku TSE notowanych jest ponad 3,5 tys. spółek, a wolumen prowadzonych transakcji wynosi blisko 750 mln sztuk rocznie.
Japoński rynek instrumentów pochodnych jest prowadzony przez Giełdę Papierów Wartościowych w Osace (OSE). Oferta instrumentów pochodnych dostępnych na tej giełdzie obejmuje indeksy zmienności, różnorodne indeksy akcji zagranicznych i krajowych oraz produkty stopy procentowej. Indeksy Nikkei 225 mini, Nikkei 225 options i TOPIX (Tokyo Stock Price Index) są najczęściej sprzedawanymi produktami na OSE.
OSE działa jako rynek wyłącznie cyfrowy, dając inwestorom i inwestorom możliwość uczestniczenia w japońskich rynkach instrumentów pochodnych online. Nowoczesna technologia zastosowana przez NASDAQ zasila platformę handlową OSE „J-Gate”. J-Gate może pochwalić się małymi opóźnieniami rynkowymi, natychmiastową łącznością i zwiększonym dostępem do rynku.
Rozporządzenie o giełdzie japońskiej (JPX-R) jest zlecone wraz z regulacją rynków papierów wartościowych. Jako część JPX, JPX-R służy jako „niezależny, samoregulujący się organ”, mający na celu utrzymanie integralności na rynku. Nadzoruje ona operacje handlowe zarówno na Giełdzie Papierów Wartościowych w Osace, jak i na Giełdzie Papierów Wartościowych w Tokio.
Historia
Zorganizowany obrót finansowymi papierami wartościowymi w Japonii datuje się na początek XVIII wieku wraz z powstaniem Dojima Rice Market. Zlokalizowany w Osace, rynek ten jest powszechnie uznawany za pierwszą nowoczesną giełdę kontraktów terminowych i miejsce narodzin zorganizowanego handlu kontraktami terminowymi. W Dojimie powstały podstawy nowoczesnych metod rozliczania kontraktów terminowych oraz japońskie techniki wykresów świecowych. Rynek ten funkcjonował aż do jego rozwiązania w 1939 roku.
Uchwalenie Rozporządzenia Giełdowego z 1878 r. stworzyło podwaliny pod powstanie Giełdy Papierów Wartościowych w Osace i Giełdy Papierów Wartościowych w Tokio[10] Każda z tych giełd ułatwiała handel akcjami, instrumentami dłużnymi i pochodnymi aż do ich zamknięcia w latach 1945-49 w czasie II wojny światowej. W 1949 r. rząd japoński przyjął ustawę o papierach wartościowych i giełdzie, która opierała się na ramach prawnych określonych przez amerykańską ustawę o papierach wartościowych i giełdzie. Rynki japońskie były bezpośrednio regulowane przez Prawo Papierów Wartościowych i Giełd, a rynki zostały otwarte w Tokio, Osace i Nagoi.
Epoka powojenna zapoczątkowała w Japonii okres trwałego dobrobytu gospodarczego. Silny wzrost gospodarczy, napędzany przez prężny sektor produkcyjny i ogromne międzynarodowe inwestycje kapitałowe, przez dziesięciolecia definiował japońską gospodarkę. Ten okres dobrobytu trwał do początku lat dziewięćdziesiątych i jest określany jako „cud gospodarczy kraju”.
Zdolność gospodarcza Japonii znalazła odzwierciedlenie w wycenach jej rynków akcji, które nie miały sobie równych pod względem kapitalizacji rynkowej. W latach 1985-89, pierwotny indeks akcji japońskich, znany jako „Nikkei”, odnotował gwałtowny wzrost. W tym czasie Nikkei potroił się pod względem wartości i stanowił jedną trzecią całkowitej światowej kapitalizacji rynkowej.
Po tym, jak w końcu pękła bańka aktywów z lat 80-tych, nastąpił okres spowolnienia wzrostu gospodarczego i inflacji. Początek lat 2000. przyniósł okres rządowej interwencji na rynku japońskim. Polityka pieniężna skoncentrowana na luzowaniu ilościowym została przyjęta jako próba przyspieszenia wzrostu.
W wyniku globalnego kryzysu kredytowego w latach 2008-2010 giełda tokijska i giełda w Osace połączyły się w jedno. Połączenie było bezpośrednim wynikiem stagnacji gospodarki japońskiej, a kraj pozostawał w tyle za Chinami pod względem kapitalizacji rynku akcji. Po zakończeniu fuzji w 2013 r. nastąpiło oficjalne zjednoczenie giełdy w Osace i giełdy tokijskiej oraz powstanie „Japan Exchange Group”.
