Inwestycja w kontrakty CFD (na różnice kursowe) wiąże się z koniecznością wniesienia depozytów zabezpieczających stanowiących jedynie ułamkową część wielkości całego zobowiązania wynikającego z tego typu instrumentu finansowego (tzw. dźwignia finansowa). W efekcie niewielka niekorzystna zmiana wartości instrumentu finansowego z uwagi na efekt dźwigni finansowej powoduje utratę istotnej część depozytu zabezpieczającego. Efekt dźwigni finansowej zwielokrotnia ryzyko poniesienia straty. Klient może zostać wezwany do niezwłocznego uzupełnienia depozytu zabezpieczającego do wymaganego poziomu. Klient zawierający transakcje na CFD musi liczyć się z możliwością strat finansowych przekraczających wartość zainwestowanego kapitału.
Kontrakty na różnice kursowe to instrumenty finansowe podwyższonego ryzyka i Klienci wybierając ten produkt powinni brać pod uwagę w szczególności cel i horyzont inwestycyjny, swoją wiedzę i doświadczenie oraz poziom maksymalnej akceptowalnej straty.
PRZYKŁAD
Do rozpoczęcia inwestycji wystarczy zainwestowanie kapitału w wysokości np. 1% wartości instrumentu finansowego. W takim wypadku Inwestor może obracać instrumentami finansowymi wartymi 100-krotnie więcej niż zainwestowany kapitał. W praktyce oznacza to, że przy ww. dźwigni finansowej zmiana wartości instrumentu finansowego o 1 pkt procentowy może skutkować zyskiem albo stratą (w zależności od kierunku zmiany) w wysokości 100% zainwestowanych środków.
Dla przykładu nabywamy (kupno) 1 kontrakt na parę walutową EUR/PLN kwotowany po 4,00 PLN. W przypadku tego instrumentu finansowego mnożnik (wartość pozycji) wynosi 100.000, więc nominalna wartość kontraktu to 400.000 PLN (4,00 PLN x 100.000 = 400.000 PLN). Depozyt zabezpieczający pod ww. transakcję wynosi 1% wartości nominalnej kontraktu czyli 4.000 PLN. Spadek kursu o 1% z 4,00 PLN na 3,96 PLN powoduje stratę na rachunku w wysokości 4.000 PLN:
(4,00 – 3,96) x 100.000,00 = 4.000 PLN
