Amortyzacja podatkowa
Odliczenie dozwolone przy obliczaniu dochodu do opodatkowania zamiast amortyzacji stosowanej w standardach rachunkowości w sprawozdaniach finansowych. Amortyzacja podatkowa ustalana jest na mocy zarządzenia administracyjnego i różni się w zależności od systemu podatkowego i typu aktywów. Większość organów podatkowych uznaje potrzebę stosowania amortyzacji ze względu na koncepcję zachowania kapitału. Jednakże organy te często preferują stosowanie własnej wersji tego rozwiązania z kilku następujących względów:
- z administracyjnego punktu widzenia, łatwiej jest stosować jednolity system stawek dla wszystkich podmiotów
- nie istnieje wiele organów podatkowych skłonnych dać przedsiębiorstwom swobodę działania w dziedzinie ustalania stawek amortyzacyjnych, ponieważ przedsiębiorstwa mogłyby wówczas zawyżać stawki amortyzacyjne, aby zminimalizować podatki
- polityka fiskalna państwa często stosuje przyspieszone stawki amortyzacji podatkowej jako środek zachęcający do inwestycji
- sprawozdawczość finansowa nie ulega zniekształceniom spowodowanym chęcią minimalizacji podatku dochodowego.
Amortyzacja podatkowa jest często szybsza niż amortyzacja według stawek stosowanych w rachunkowości finansowej (jak na ironię – biorąc pod uwagę podejrzenia o dążenie do minimalizacji zobowiązań podatkowych). Zgodnie z niektórymi standardami rachunkowości, skutkuje to powstaniem różnic przejściowych, a tym samym zobowiązań z tytułu odroczonego podatku dochodowego, ponieważ podatek dochodowy (uzależniony od wysokości podstawy opodatkowania) zwiększy się z chwilą wykorzystania odpisów amortyzacji podatkowej („zasoby nieamortyzowane”). Przyspieszona amortyzacja podatkowa wzmacnia tarczę podatkową z tytułu nakładów inwestycyjnych, co prowadzić może do przesadnego inwestowania w niektóre aktywa. W niektórych systemach amortyzacja podatkowa jest też określana jako writing down allowance (Wielka Brytania) i capital cost allowance (USA). Patrz również odliczenie/obciążenie wyrównawcze.
Amortyzacja przyśpieszona
Metoda amortyzacji, w której proporcjonalnie większa część kosztu danego składnika aktywów zostaje odpisana w początkowych latach jego użytkowania. Przykładem takiej amortyzacji jest metoda degresywna oraz metoda sumy cyfr lat. Metody amortyzacji przyśpieszonej stosuje się najczęściej w przypadku aktywów, które mogą zostać wymienione przed zakończeniem ekonomicznego okresu ich użytkowania (jeżeli np. są przestarzałe, jak w przypadku komputerów). Rządowa polityka fiskalna często dopuszcza przyśpieszone stawki amortyzacji podatkowej jako środek zachęcający do inwestycji.
