Analiza reklasyfikacji zaległości

Metoda rachunkowości służąca do łącznego szacowania rezerwy na stracone kredyty dla dużego, zróżnicowanego portfela kredytów konsumpcyjnych tam, gdzie kalkulacja dla indywidualnych pożyczek byłaby niepraktyczna. Analizuje się różne kategorie zaległości, czasem nazywanych „koszykami”. Na przykład większość pożyczek, których spłata opóźnia się o 0–30 dni pozostanie w tej kategorii, opóźnienie innych spowoduje ich przeklasyfikowanie do grupy 30–60 dni. Część z nich zostanie spłacona, ale większość przejdzie do kolejnej kategorii 60–90 dni i tak dalej. Po pewnym czasie – eliminując odchylenia – można wyliczyć średni wskaźnik reklasyfikacji dla każdego koszyka. Na podstawie przeszłych wskaźników można przewidywać tendencje reklasyfikacyjne pożyczek włącznie z ewentualną stratą. Opierając się na wiedzy, w jaki sposób zwykle kończą się pożyczki w różnych koszykach, można oszacować rezerwy na stracone kredyty na podstawie rozłożenia należności w czasie. Analiza rezerwy na złe kredyty według kategorii zaległości opiera się na zniewalająco logicznym rozumowaniu: im dłużej dług jest nieodbierany, tym większe prawdopodobieństwo, że pozostanie niespłacony w przyszłości. W końcu jakaś część (której nie mogą odzyskać ani inkasenci, ani sądy) takich długów będzie musiała ulec spisaniu w straty.