Faktura

Dokument określający kwotę należną za otrzymane towary lub usługi. Faktura potwierdza istnienie zobowiązania z tytułu dostaw i usług. „Faktura handlowa” zawiera wyszczególnienie i określenie ilości towarów lub produktów, a także warunki dostawy, ubezpieczenia i zapłaty, jak np. 2% 10/netto 30 (co oznacza, że nabywca ma 30 dni na zapłatę, z 2% dyskontem cenowym, jeżeli zapłaci w ciągu 10 dni). Zazwyczaj faktura posiada status umowy, o ile nabywca tego nie zakwestionuje. Sprzedawca musi wówczas udowodnić, że nabywca zamówił towar (dokumentując to złożonym zamówieniem), że towar został dostarczony w dobrym stanie (dokumentując to potwierdzeniem odbioru) i że nabywca wciąż zalega z zapłatą. Ponieważ istnieje możliwość nieuczciwego stworzenia wierzytelności przez jednostronne wystawienie faktury, po obu stronach transakcji musi istnieć element zaufania. Większość transakcji wymiany handlowej dla wygody opiera się na fakturach (przy czym w celu zapewnienia prawidłowej zapłaty, stosuje się narzędzia kontroli wewnętrznej). Jeżeli brak jest zaufania między stronami, można skorzystać z weksla, przy użyciu którego odbiorca towarów lub usług z góry potwierdza swoje zadłużenie. Patrz również nota uznaniowa (kredytowa), akredytywa dokumentowa, dyskontowanie faktur, rachunek otwarty, należności i kredyt kupiecki.

Fakturowanie z góry

Wystawienie faktury za towary lub usługi przed ich dostarczeniem lub zrealizowaniem. Oczywiście, zazwyczaj firmy płacą za towary/usługi po ich otrzymaniu. Mogą jednak istnieć uzasadnione wyjątki od tej reguły. Jednym z przykładów może być wpłata zaliczki lub depozytu, np. w przypadku subskrypcji czasopisma. Mogą również istnieć mniej przejrzyste powody (np. planowanie podatków, albo jakaś sztuczna transakcja, np. przesunięcie przychodów, na które obie strony zgadzają się dla obustronnych korzyści). Niezależnie jednak od przyczyny, powstaje kwestia ujęcia przychodu: wszelkie otrzymane płatności winny być początkowo traktowane jako przychody przyszłych okresów (tzn. dt: środki pieniężne; ct: odroczone zobowiązanie), a następnie uznane jako przychód w momencie, gdy zostanie wypracowany (tzn. dt: odroczone zobowiązanie; ct: przychód).